ေရွ႕ေနမေလးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးအမႈ
ပဥၥမတန္း၏
အတန္းပုိင္ဆရာ ဦးစန္းရီသည္ အသက္အားျဖင့္ ၅၀ ဝန္းက်င္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ သူက ခုအလယ္တန္း၏
ေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္သင့္ ေသာ္လည္း ပညာေရးေကာလိပ္ဆင္း
မဟုတ္ သျဖင့္ ျဖစ္ခြင့္မရေပ။ ေက်ာင္းအုပ္မွာ ဆရာမ တေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆရာမက အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္
သည္။ ေက်ာင္းဆရာကလည္း လူပ်ိဳႀကီး ေက်ာင္း ဆရာမကလည္း အပ်ိဳႀကီးမုိ႔ တခါခါ သမုတ္ သူေတြရွိၾကေသာ္လည္း
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ေတာ့ျဖင့္ ခပ္တန္းတန္းျဖစ္သည္။ ဦးစန္းရီလုိ ဆရာမ်ိဳးကုိ ဘယ္မိန္းမမွလည္း
စဥ္းစားမည္ မဟုတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း
ေက်ာင္း တြင္ေတာ့ အရုိက္ၾကမ္းသည္။ ေက်ာင္ းသား ေက်ာင္းသူ အားလံုး ေၾကာက္ၾကရသည္။
"သား
မင္းမင္း"
"ဟုတ္ကဲ့
ဆရာ"
"ဒီထဲကေန
ဒီထဲကုိ ထည့္ရင္ ဝင္လား"
"ဝင္ပါတယ္ဆရာ"
ဆရာက စာေမးမည္ကုိ
လူတုိင္းေၾကာက္ၾကသျဖင့္ မိမိကုိ မေမးေအာင္ အၿမဲေခါင္းငံု႔ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဝင္သည္ ဆုိသည့္ကိစၥမွန္သမွ်
မင္းမင္းဆုိသည့္ ေက်ာင္းသားကုိ ေမးေမးေနသည္ကုိလည္း ဘယ္သူမွ သတိ မထားမိ။
"သားေလး
မင္းမင္း"
"ဗ်ာ
ဆရာ"
"ဆရာ့ပစၥည္းေတြကုိ
သယ္ေပးဦး"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
အားလံုးကေတာ့
ဆရာဦးစန္းရီက မင္းမင္းဆုိသည့္ ေက်ာင္းသားေလးကုိေတာ့ျဖင့္ ဦးစားေပးသည္ ဟု ေျပာၾကသည္။
တကယ္တမ္းလည္း ဦးစားေပးပါသည္။ သည္လုိႏွင့္ မင္းမင္းကလည္း ဆရာဦးစားေပး ခံရ သျဖင့္ ဆရာ့ကုိ
သိပ္မေၾကာက္ေတာ့။ ဆရာ့အိမ္ကုိ ဝင္ထြက္သြားလာသည့္ အေနအထားကုိ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္လာသည္။
မင္းမင္း၏ မိဘမ်ားကလည္း နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဆရာ၏ အခ်စ္ ေတာ္ျဖစ္သည့္အတြက္ မင္းမင္းကုိ
စိတ္ခ်သည္။
"ကၽြန္ေတာ္က
တေယာက္တည္းဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႕ကိစၥ ဝိစၥေတြကို မလုပ္ႏုိင္ဘူးေလ"
"သားေလး
မလိမၼာတာ ရွိရင္လည္း ဆံုးမပါ ဆရာ"
မင္းမင္းမိဘမ်ားကေတာ့ျဖင့္
မင္းမင္းကုိ စိတ္ခ် လက္ခ် ဆရာ့အိမ္တြင္ အိပ္ဖုိ႔ ထည့္လုိက္သည္။
"သား"
"ဗ်ာ
ဆရာ"
"သားေလး
အျပင္မွာ တေယာက္တည္း မအိပ္ရဲရင္ ဆရာနဲ႔ အတူလာအိပ္ေနာ္"
"ရပါတယ္ဆရာ"
"လာပါကြယ္"
မင္းမင္းသည္
သူ႔အိပ္ယာလိပ္ကုိ ဆရာ့အိပ္ခန္း ထဲသယ္လာခဲ့သည္။ ဆရာ့ကုတင္က ေတာ္ေတာ္ က်ယ္သည္။ ဆရာက သူ႔အိပ္ယာကုိ
ေအာက္တြင္ သာထားခုိင္းၿပီး ကုတင္ေပၚ တက္ခုိင္းသည္။ အခန္း ေထာင့္တြင္ျဖစ္၍ မင္းမင္းကုိ
အတြင္း ဘက္ အိပ္ခုိင္းသည္။ တကယ္တမး္ ခုမွ ရွစ္နာရီေလာက္ သာရွိေသးသည္။ ဦးစန္းရီ စိတ္ေစာေန၍လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။
"သား
အိပ္ခ်င္ၿပီလား"
"ဟင့္အင္း"
စကားနည္းနည္းစေျပာရင္း
ဦးစန္းရီက မင္းမင္း ၏ လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္သည္။ မင္းမင္းကလည္း ဘာမွ မဟုတ္သည္မုိ႔ ဆရာက
လက္ကုိင္သည္ကုိ သည္တုိင္းပင္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဆရာက မင္းမင္းလက္ကုိ ကုိင္ရင္း ပြတ္သပ္သည္။
"ဆရာ့ဆီ
အိပ္ရတာ ေပ်ာ္လားဟင္"
"ေပ်ာ္ပါတယ္"
ဦးစန္းရီသည္
စကားမရွိ စကားရွာေျပာကာ မင္းမင္းလက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားသည္။ တျဖည္းျဖည္း မင္းမင္းလက္ ကုိဆြဲယူကာ
သူ႔ေပါင္ၾကားထဲထည့္သည္။ သူ႔လီးက ေတာင္ေနသည္။ မင္းမင္းလက္ကုိ သူ႔လီးနဲ႔ ထိေအာင္ ကုိင္သည္။
မင္းမင္းက တြန္႔သြားသည္။ သူက မသိသလုိပင္ မင္းမင္းလက္ကုိ သူ႔လီးနဲ႔ပြတ္သည္။
"ကုိင္ထားပါလားကြာ"
ဦးစန္းရီက
မင္းမင္းနားနားကပ္ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ မင္းမင္းပါးကုိ နမ္းသည္။ ဆရာ့အျပဳအမူေၾကာင့္ မင္းမင္းက
အံ့ၾသေနသည္။ ဆရာသည္ သူ႔ပါးကုိ နမ္းနမ္းေနသည္။ လီးကုိလည္း သူ႔လက္ထဲ အတင္းထည့္ကာ သူ႔လက္ကုိ
ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသျဖင့္ လီးႀကီးကုိင္ထားေပးေနရသည္။
"ခ်စ္တယ္
သားရယ္"
ဦးစန္းရီသည္
ထုိသုိ႔ တုိးတုိးေျပာကာ ပါးကုိနမ္းသည္။ ကုိယ္လံုးကုိလည္း ပြတ္သပ္သည္။
"သား"
"ဗ်ာ"
"ဆရာ့ရင္ေတြ
အရမ္းခုန္ေနတယ္ကြာ"
".
. ."
"သားေကာ
ရင္မခုန္ဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
ဦးစန္းရီသည္
မင္းမင္းကုိ ထုိသုိ႔စကားေလး ေျပာရင္း ကုိယ္ေစာင္းဆြဲလွည့္သည္။ မင္းမင္းကလည္း သူဆြဲသည့္
အတုိင္းပါလာသျဖင့္ သူနည္းနည္းေတာ့ ဝမ္းသာသည္။ သူ႔ပုဆုိးကုိ သူခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့
မင္းမင္းကုိ သူ႔လီးကုိ ဘာမွမ ခံဘဲကုိင္ခုိင္းသည္။ တခ်က္ေတာ့ မင္းမင္းလက္က ဆတ္ခနဲ ဆုတ္သြားသည္။
"ခ်စ္တယ္သားရယ္"
ဦးစန္းရီက
မင္းမင္းကုိ ဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ရင္း မင္းမင္းလက္ကုိ သူ႔လီးအား ထပ္ကုိင္ခုိင္းေတာ့
မင္းမင္းက ၿငိမ္ကာ ကုိင္ေပးသည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းလက္ကုိ ထပ္ကုိင္ကာ ကြင္းနည္းနည္းထုခုိင္းသည္။
မင္းမင္းကေတာ့ ဘာမွ မသိကြင္းထုေပးေနသည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းဖင္ကုိ စပြတ္သည္။ မင္းမင္းက
နည္းနည္းလွည့္ေရွာင္ ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာမုိ႔ သိပ္မရလွ။ အေပၚပုိင္းကုိ
ဖက္ကာ ေနာက္ ကေန ပါးကုိ နမ္းေပးသည္။ ေကာင္ေလးက ညအိပ္ခါနီး သနပ္ခါးေလးလိမ္းအိပ္တတ္သည္။
ခုေတာ့ သူနမ္း လြန္းသျဖင့္ သနပ္ခါးေတြ မရွိေတာ့။
"သား"
"ခင္ဗ်ာ"
"သားပုဆုိးကုိ
ခၽြတ္ေပးေတာ့ေလ"
"…"
မင္းမင္းတိတ္ေနသည္။
မင္းမင္းက လန္႔ေနသည္။ သူ႔လက္ထဲရွိ ဆရာ့လီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ မိမိကုိလုိးေတာ့မည္မွန္းေတာ့
သိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုဆုိးကုိ မခၽြတ္ရဲ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆရာက သူ႔ပုဆုိးကုိ ဆြဲခၽြတ္သည္။
ပုဆုိးခၽြတ္ၿပီး ဆရာက သူ႔ဖင္ေတြကုိ စမ္းသည္။ သူေအာက္ခံ ဝတ္မထားပါ။ ဆရာက ေရွ႕ေနာက္အကုန္စမ္းသည္။
ဖင္ၾကားကုိ နည္းနည္းပြတ္သည္။ ဆရာ့လီးကုိ သူမကုိင္ရဲေတာ့။ သူေၾကာက္ေနသည္။ ဆရာက သူ႔ဖင္ကုိ
ဟုိပြတ္ ဒီပြတ္စမ္းေနသည္။ ဆရာ့အသက္႐ွဴသံေတြ ကလည္း ျမန္ေနသည္။
"သား"
ဦးစန္းရီက
သူ႔လက္ဝါးကို မင္းမင္းေရွ႕ပုိ႔လုိက္သည္။ မင္းမင္းက လက္ဝါးကုိ ၾကည့္ေနသည္။
"ဆရာ့လက္ထဲ
တံေတြးေထြးထည့္ေပး"
မင္းမင္းတေယာက္
အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ေတာ့မသိ။ ဆရာ့လက္ထဲ တံေတြးကုိ ျခစ္ကာ
ေထြးထည့္ေပးသည္။ တံေတြးက နည္းနည္းပဲ ရသည္။ ဆရာကလည္း တံေတြးထပ္ေထြးထည့္ေတာ့ နည္းနည္းမ်ားလာသည္။
ဆရာက ထုိတံေတြး ျဖင့္ သူ႔ဖင္ကုိ သုတ္သည္။ ျပစ္ခၽြဲခၽြဲႀကီးျဖစ္ေနသည္။
"သား
ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာရဘူးေနာ္"
မင္းမင္းဘာမွ
မေျပာပါ။ ဦးစန္းရီသည္ မင္းမင္းဖင္ကုိ တံေတြးမ်ား သုတ္ၿပီးေနာက္ သူ႔လီးကုိလည္း နည္းနည္းသုတ္
လုိက္သည္။ မင္းမင္းကုိ တဖက္က ဖက္၍ တဖက္က လီးကုိင္ကာ မင္းမင္းဖင္ထဲကုိ သူ႔လီးကုိ သိပ္ထည့္သည္။
သူ႔လီးက ႀကီးေသာ္လည္း တံေတြးမ်ားျဖင့္ ေခ်ာေအာင္ လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္ရာ နည္းနည္းအဆင္ ေျပသည္။
ဖင္ေပါက္ကုိ ေထာက္မိသည္နဲ႔ သူက နည္းနည္းအားစုိက္ကာ ထည့္လုိက္သည္။
မင္းမင္းက
ေအာ္သည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းက တဖက္က ဖက္ထားၿပီး ပါးကုိ နမ္းစုပ္ကာ ဖင္ထဲကုိ လီးရေအာင္
သိပ္ထည့္သည္။ လီးထိပ္က ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ ဦးစန္းရီ မရမက ထုိးထည့္သည္။ မင္းမင္းတေယာက္
အံႀကိတ္ကာ ခံသည္။ သူ႔လီးတဝက္ေလာက္ဝင္သြားေတာ့ ဦးစန္းရီက စကာ အထုတ္အသြင္းလုပ္လုိးသည္။
အေပၚက လက္ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ကာ ဖက္ထားၿပီး ပါးကုိ နမ္းစုပ္သည္။ ေအာက္ က ဖင္ကုိ တရစပ္လုိးသည္။
"သား
ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာရဘူးေနာ္"
လုိးေနရင္း
စိတ္မခ်သျဖင့္ ဦးစန္းရီက ထပ္ေျပာသည္။ မင္းမင္းသည္ ဘာျဖစ္သည္မသိ။ ၿငိမ္ကာ ေနသည္။
"ေကာင္းလား
သား"
ဦးစန္းရီက
ေမးေသာ္လည္း မင္းမင္းက မေျဖပါ။ ဦးစန္းရီ သည္ မေျဖေသာ္လည္း အဆင္ေျပေနသျဖင့္ မရပ္မနား
လုိးသည္။ လုိးရင္းသူ႔လီးက အကုန္နီးပါး ျမဳပ္လာသည္။ သူလုိးလုိက္ရာ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ေတာ့
မင္းမင္းဖင္ထဲ ၿပီးထည့္လုိက္သည္။ သူ႔လီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုတ္ လုိက္သည္။ သူေမာသျဖင့္
ပက္လက္ကေလး အိပ္ခ် လုိက္သည္။ မင္းမင္းကုိေတာ့ တဖက္က ဖက္ထားသည္။ မင္းမင္းက ထထုိင္သည္။
သူလန္႔သြားသည္။ မင္းမင္းက ဆင္းမည္လုပ္ေသာ္လည္း သူ႔ဘက္က နံရံဘက္ျဖစ္သလုိ ကုတင္ေအာက္တြင္လည္း
ဗီဒုိရွိေနသ ျဖင့္ ဆင္းမရ။ ဆရာက သူ႔ကုိ ေနာက္ကေန ဖက္သည္။ ဆရာက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္နမ္းသည္။
အစေတာ့ သူေရွာင္ ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာ့ကုိ ျပန္နမ္းသည္။ ဆရာက ၿပံဳးသည္။
"သားေလး
ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာဘူးမလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
မင္းမင္းေခါင္းလည္းၿငိမ္
ဟုတ္ကဲ့လည္း ေျဖသည္။ ဦးစန္းရီက ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္ကာ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္သည္။
"ဆရာ့ကုိ ခ်စ္လားဟင္" ဟုေမးသည္။ မင္းမင္းက ေခါင္းညိတ္သည္။
"ဗ်ာ"
"ဆရာ့ဟာ
ၾကည့္လိုက္ပါဦး"
မင္းမင္းက
ငံု႔ၾကည့္ေတာ့့ လီးက ေတာင္ေနသည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးေလး ထုိးထည့္ေပးသည္။
မင္းမင္းက လက္ညိဳးကုိ စုပ္သည္။ မင္းမင္းလက္ညိဳးစုပ္ေတာ့ မင္းမင္းလက္တဖက္ကုိ သူ႔လီးကုိ
ကုိင္ထားေစသည္။ မင္းမင္းက ဒူးတုတ္ထုိင္ေနသည္။ ဦးစန္းရီက ဒူးေထာက္ရပ္လုိက္သည္။ မင္းမင္း
ကဆရာ့ကုိ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းေခါင္းကုိ ကုိင္လုိက္သည္။ မင္းမင္းက အလုိက္တသိ
ဆရာ့ ေပါင္ကုိ ဖက္လုိက္သည္။ ပါးစပ္ကုိ အသာဟထားေပးသည္။ ဦးစန္းရီက သူ႔လီးကုိ အရင္းကေန
ကုိင္ကာ မင္းမင္းပါးစပ္ထဲကုိ ေတ့ထည့္ထားသည္။ မင္းမင္းက ထိပ္ေလးကုိ စုပ္သည္။
"ေကာင္းလုိက္တာကြာ"
ဦးစန္းရီက
ေျပာသည္။ မင္းမင္းက လီးထိပ္ႀကီးကုိ တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ေပးသည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းေခါင္းကုိ
ဖက္သည္။ ပါးကုိ ေပါင္တြင္တဖက္ကပ္ထားသည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးကုိ တေစာင္းလုိက္ ေခြကာ မင္းမင္းပါးစပ္ထဲ
ထည့္သည္။ လီးက မင္းမင္းပါးေစာင္တြင္ ျပည့္ေနသည္။ ဦးစန္းရီက မင္းမင္းေခါင္းကုိ ဖက္ရင္းလီးကုိ
ပါးစပ္ထဲ သိပ္ထည့္ကာ ဇိမ္ခံသည္။ မင္းမင္းကလည္း ဦးစန္းရင္ေပါင္ကုိ ဖက္ရင္းဦးစန္းရီဖင္အုိးကုိ
ဖက္ထားသည္။
"သား
ကုန္းေတာ့ကြာ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး"
ဦးစန္းရီသည္
မင္းမင္းဖင္ေပါက္ကုိ တံေတြးေထြးခ်႐ံုေထြးခ်မည္ လုပ္ေသာ္လည္း စိတ္ေပါက္လာသျဖင့္ နည္းနည္း
လ်က္လုိက္ၿပီးကာမွ အကုန္းလုိက္ လုိးထည့္လုိက္သည္။ သည္တခါလုိးၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား
ၾကည္ႏူးစြာ ဖက္ကာ ၿပံဳးေနမိၾကသည္။ မင္းမင္းလီးကုိ ဆရာက ကစားေပးေနသည္။ မင္းမင္းသည္ ခုမွ
၁၂ ႏွစ္ သားသာ ရွိေသးသျဖင့္ လီးက လက္ညိဳးေလာက္သာ ရွိေသးသည္။ ဦးစန္းရီသည္ ထုိည အိပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေသာ္
လည္းအိပ္မရသျဖင့္ မင္းမင္းကုိ တခ်ီၿပီး တခ်ီလုိးသည္။ မနက္လင္းအားႀကီးမွ ဦးစန္းရီက
နားသည္။ မင္းမင္း က
ကေလးျဖစ္သျဖင့္ ခုေတာ့ တေခါေခါ
အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
"သား
သား ထ ထ"
ဦးစန္းရီ
ႏႈိးၾကည့္ေသာ္လည္း မင္းမင္းမွာ တုတ္ တုတ္မွ မလႈပ္သျဖင့္ သနားကာ ေဘးတြင္ စာေရး၍ ထားခဲ့သည္။
မနက္ ရွစ္နာရီခြဲေတာ့ ေက်ာင္းကုိ သြားလုိက္သည္။ မင္းမင္းခြင့္တုိင္စာကုိ သူကုိယ္တုိင္
ေရးလုိက္ သည္။ သူ႔အတန္းျဖစ္၍ တျခားဆရာမမ်ားက ဘာမွ မေျပာၾက။ ဤကိစၥကုိ ဦးစန္းရီတေယာက္
ဘယ္သူမွ မသိဟု စိတ္လႈံေနေသာ္လည္း တကယ္ တမ္းေတာ့ သူ႔ကုိ မုန္းေနသည့္ ကုိကုိႏုိင္ဆုိသည့္
ေက်ာင္းသားႀကီး တေယာက္က သူ႔ကုိ သံသယဝင္သြားသည္ကုိ သူ မသိလုိက္ပါ။ ဦးစန္းရီမွာေတာ့
ဒီေန႔ စာသင္တာ သိပ္စိတ္မပါ။ အိမ္တြင္ မင္းမင္းတေယာက္ အဆင္ေျပပါ့မလား ဟုေတြးေနမိသည္။
ေန႔လည္စာ ေက်ာင္းဆင္း ေတာ့ အိမ္ကုိ အေျပးတပုိင္း
ျပန္မိသည္။ ငနဲေလး က ခုထိအိပ္တုန္း။ သူႏိႈးမည္လုပ္ကာမွ တခု သတိ ရကာ ေစာင္ကုိ လွပ္ၾကည့္လုိက္သည္။
မေန႔ညက သူအကုန္ခၽြတ္ၿပီး လုိးထားသည့္အတုိင္း အရာက မပ်က္ေသး။ မင္းမင္းဖင္ကုိ ျမင္ေတာ့
သူ႔လီးက ျပန္ေတာင္လာသည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကုိ ဖြင့္ထား မိသည္ကုိလည္း သူသတိမရေတာ့ဘဲ ပုဆုိးလွန္ကာ
မင္းမင္းကုိတခ်ီထပ္တြယ္လုိက္သည္။ ဖင္နာေတာ့ မင္းမင္းက ႏုိးလာသည္။ သူက တိတ္တိတ္ဆက္ေနရန္
လက္ညိဳးကုိ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေတ့ၿပီး ဆက္လုိးသည္။ မင္းမင္းကလည္း ၿငိမ္ခံရွာပါသည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္ကုိ
ကုိကုိႏုိင္တေယာက္ အေသအခ်ာ ေခ်ာင္းၾကည့္ သြားသည္ကုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး မသိလုိက္။ ဦးစန္းရီက
မင္းမင္းကုိ လုိးၿပီး အိမ္မွာ ေနက်န္ခဲ့ဖုိ႔ ထမင္းစား ေရခ်ိဳးဖုိ႔ေတြေျပာကာ ညအတြက္
အားရွိေအာင္ အိပ္ထားဦးဟုပင္ မွာလုိက္ေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကုိ သြားကာ စာသင္သည္။
ကုိကုိႏုိင္ကေတာ့ ၿပံဳးစိစိေလး ျဖစ္ေနသည္။ ညက်ေတာ့လည္း ကုိကုိႏုိင္တေယာက္ ျခင္ကုိက္ခံ၍
ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ ဦးစန္းရီကုိ သူေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားသည္။ မင္းမင္းကုိ တခ်ီၿပီး တခ်ီလုိးႏုိင္သည္။
"ဆရာ့လီးႀကီးလား"
"ဖင္ခံလုိ႔ေကာင္းလား"
"ဖုတ္"
ေက်ာင္းေဘာ္လီေဘာပုတ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္
အားလံုးရပ္၍ အားေပးေနၾကသည္။ တေယာက္ေယာက္က ေနာက္က
ေနသူ႔ဖင္ကုိ ပုတ္လုိက္သည္။ သူ မသိမသာခုိးလွည့္ ၾကည့္ေတာ့ ကုိကုိႏုိင္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
"ဖာသည္ေကာင္
လုိက္ခဲ့"
လက္စသတ္ေတာ့
ကုိကုိႏုိင္ကုိးဟု မင္းမင္းေတြး သိလုိက္ သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏုိင္။ ကုိကုိႏုိင္ေခၚရာ
လုိက္ခဲ့ ရသည္။ ေဘးဘီကုိအားကုိးကာ ဆရာ့ကုိ ရွာေသာ္လည္း မေတြ႕ပါ။ ကုိကုိႏုိင္ေခၚရာ ခုႏွစ္တန္းခန္းထဲသုိ႔
လုိက္ဝင္ ခဲ့ရသည္။
"ေဟ့ေကာင္
ကုန္း"
မင္းမင္းေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔
ပုဆုိးပင့္ကာ ကုန္းေပးရသည္။ ကုိကုိႏုိင္က ေနာက္ကေန ဖင္လုိးသည္။ ဆရာ့လီးႀကီးကုိ ခံေနက်ျဖစ္၍
ကုိကုိႏုိင္လီးကုိ အေပ်ာ့ခံႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခုႏွစ္တန္းဆရာမက အခန္းထဲ စာအုပ္က်န္၍
လာယူသည္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေက်ာင္းအုပ္ထံ ေရာက္သြားသည္။ ကုိကုိႏုိင္ကေတာ့
ေျဗာင္ေျပာသည္။ မင္းမင္းကုိ ဆရာဦးစန္းရီ ညတုိင္းေခၚလုိးေနတာကုိ မေက်နပ္လုိ႔ မင္းမင္း
ကုိလုိးတာဟု ေျပာသည္။ ေက်ာင္းအုပ္က မင္းမင္းကုိ ဟုတ္လားဟု ေမးေတာ့ မင္းမင္းက ဟုတ္သည္ဟု
ေျဖသည္။ ေက်ာင္းအုပ္မွာ ခ်က္ခ်င္း ဦးစန္းရီ၊ မင္းမင္း၊ ကုိကုိႏုိင္ကုိ ေက်ာင္းကေန
ထုတ္သည္။ ဦးစန္းရီႏွင့္ မင္းမင္းက ဘာမွ မေျပာေသာ္လည္း ကုိကုိႏုိင္မိဘက မေက်နပ္သျဖင့္
ေက်ာင္းကုိ အမႈဖြင့္ရာ ေက်ာင္းဆရာက ၅ တန္းေက်ာင္းသားကေလးကုိ မင္းတူမင္း က်င့္သည့္ကိစၥရပ္ႀကီး
ေပၚေပါက္လာခဲ့ရာမွ မူမူခ်ယ္ ဤအမႈကုိ ကုိင္တြယ္ခဲ့ရေသးေလသည္။ ေအာ္ ခက္ေပစြ။
0 comments