ရှေ့နေမလေးနဲ့ ခ ခလေးငယ် အမှူ (၁)
ခ ခလေးငယ် ချစ်စဘွယ်
"နင်
သားသမီးမရဘူးနော် ကံကောင်းလိုက်တာ ငါ့မှာတော့လေ သားလေး သုံးယောက်မွေးထားမိတာ ဒေါနယ်ထရန့်ထက်တောင်
အလုပ်ကို ရှုပ်နေတော့တာပဲ"
သူငယ်ချင်းက
သူ့သားနဲ့ပတ်သက်ကာ အားရပါးရ ရင်ဖွင့်သည်။
"နင့်သားတွေက
ကျောင်းမထားဘူးလား"
"အမလေး
ထားပါ့တော် ထားပါ့၊ ဖအေတူတွေလေ စာသင်ခိုင်းပါတယ် အလေလိုက်နေကြတဲ့ အလေနတောလေးတွေပဲ ဖြစ်လာတယ်"
သန်းသန်းစိုးက
ဤကဲ့သို့ ကြားပြန်တော့လည်း မိမိတွင် သားသမီး မရသည်ကို စိတ်ချမ်းသာမိသလိုလို ဖြစ်ရသည်။
ထိုစဉ် သူငယ်ချင်း၏ သားတယောက်ပြန်ရောက်လာသည်။
"ဟဲ့
ဟိုအကောင်"
ဟိုအကောင်ဆိုသည့်ကောင်လေးက
လှည့်ကြည့်လာသည်။
"ဘာတုန်း"
"သူငယ်ချင်းရယ်
နင့်မှာတော့ ကလေးရှိပေမယ့် ငါ့မှာတော့ သားကို လိုချင်နေတာ တပိုင်းကို သေလို့ပါဟာ"
"အမလေးလေး
မရချင်စမ်းနဲ့အေ"
"နင်တို့ကတော့
သားနဲ့ ဘာနဲ့ ဆိုတော့ ပြောအားရှိတာပေါ့"
"နင်များလိုချင်ရင်
ဒီကောင့်ကို ခေါ်သွားကြည့်ပါလား တရက်လောက် ဟွင်း"
"သူငယ်ချင်းက
ခွင့်ပြုရင် ခေါ်ချင်တာပေါ့"
"ဟိုအကောင်
စိုးထိန် နင်ဘာကြည့်နေတာလဲ"
စိုးထိန်ဆိုသည့်
ချာတိတ်လေး ခေါင်းငုံ့ရာမ သူမကို ချောင်းကြည့်သည်။ အသက် ၄၅ နှစ်ရှိပြီဆိုသော်ြငား ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်
လုံးဝ မပျက်စီးသေးပေ။ သူမ ဆံပင်ကို နောက်သို့ စုထုံးပြီး မျက်နှာကို ဗြောင်ထားထားသည်။
မျက်ခုံးမွေးကို တန်းနေအောင် ဆွဲထားသည်။ နှုတ်ခမ်းထူပြစ်ပြစ်ကို ချောကလက်ရောင်လေး ဆိုထားသည်။
မိတ်ကပ်ကို ပါးပါးပုတ်ထားသည်။ ရင်ကွဲအင်္ကျီလေးဝတ်ထားသည်။ ရင်သားက အစွန်းအစလေး ပေါ်နေသည်။
ကောင်လေးက သူမရင်သားကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဗိုက်ခေါက်ကတော့ ထွက်နေသည်။ သူမက မသိမသာလေး
အိုးကိုလှည့်ပြသည်။ ကောင်လေးက မမိုက်မသုတ်ကြည့်နေသည်။
"သားလေး
အသက်ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ"
"၁၃
နှစ်ပါ အန်တီ"
"အို
အန်တီအရွယ်တောင် ရောက်နေပြီလား၊ ထားပါ သားက လူကောင်ထွားသားပဲ၊ အန်တီ့ဆီ လိုက်မနေချင်ဘူးလား"
"နင့်ကို
အပူမပေးချင်ပါဘူးအေ"
"ရပါတယ်
သူငယ်ချင်းကလည်း သူလိုက်နေချင်ရင်တော့ ရတယ် နောက်ပတ် ငါ့ယောက်ျား ပြန်လာမှ ငါလာခေါ်မယ်လေ၊
ငါက မိန်းမသားတယောက်တည်းဆိုတော့ အိမ်မှာ ကူဖောင်လောင်ဖက်လေးလည်းရ အားလည်းကိုးရအောင်လို့ပါ၊
ခုခေတ်က မလွယ်ဘူးမလားအေ့"
"သိပါတယ်
သူငယ်ချင်းရယ် ငါ့သားအကြောင်းနင် မသိသေးလို့ပါ။ နင်ခေါ်သွားချင်လည်း ခေါ်သွား၊ နင်စိတ်ညစ်တဲ့နေ့
လာပြန်ပို့ ငါစိတ်မဆိုးဘူး"
သဘောတူသွားကြသည့်နောက်
သူမက စိုးထိန်ကို မုန့်ဖိုးသုံးသောင်းပေးပြီး သူငယ်ချင်းမကို ကျေးဇူးတင်သည့် အနေဖြင့်
ငွေတသိန်းပေးခဲ့ကာ နောက်ပတ်မှ လာဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သူမ ယောက်ျားပြန်လာတော့ သူမက နည်းနည်းပါးပါးလေး
လိမ်ထားခိုင်းသည့်အတိုင်း စိုးထိန်ရောက်လာသည်။ သူမ၏ တူအဖြစ်သူငယ်ချင်းကို အစ်မလုပ်ကာ
လာပို့ခိုင်းတော့ ယောက်ျားက ယုံကြည်ကာ ဟိုခိုင်း သည်ခိုင်း လုပ်သည်။ သူမက ကွယ်ရာတွင်
ပိုက်ဆံပေး၍ မညည်းမငွေ့အောင် နေစေသည်။ သိပ်မကြာမတင်တွင် ယောက်ျားက မွန်ပြည်နယ်ဘက် တံတားစီမံကိန်းတခုဖြင့်
ထွက်သွားသည်။ အခြေခံအနေဖြင့် သုံးလလောက် ကြာမည်။ လောလောဆယ်တော့ ပြန်မလာနိုင်လောက်ဟု
ထင်သည်။ စိုးထိန်ရှိပြီ ဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းလည်း စိတ်ချကြောင်းပြောသည်။ သူမကိုယ်တိုင်
ယောက်ျားရုံးကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်က လူကြီးလူကောင်းပီပီလည်း နေတတ်ဖို့လိုသည်။
အရမ်းကြီး ပြည့်တန်ဆာ ဆန်သွားလို့ မဖြစ်။ နည်းလမ်း မျိုးစုံ စဉ်းစားသော်လည်း မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။
အိမ်ပြန်လာပြီးနောက် စိုးထိန်ကိုကြည့်ရင်း အကြံထုတ်နေသည်။ သူမ နောက်တခု စိုးရိမ်သည့်
အချက်က ရှိသေးသည်။ စိုးစိန်က အသက် ၁၃ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ နားလည်ပါ့မလား ဟူ၍ ဖြစ်သလို
ပစ္စည်းက လိုသလောက် ကြီးမနေလျင်လည်း အလကားဖြစ်နေမည်။
"မမ
အရမ်းညောင်းနေတယ် နှိပ်ပေးပါလားဟင် မောင်လေး"
"ရပါတယ်မမ
ပခုံးလား ခြေသလုံးလား ပေါင်လားမမ"
"ခြေသလုံးနှိပ်ပါဟယ်"
"အို
ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွယ် နာတယ်"
"ကျနော်
မနှိပ်ရသေးဘူး"
"သိပါတယ်ကွာ
နာလို့ပါ"
"ဘယ်နားညောင်းတာလဲဟင်
မမ"
"မသိပါဘူးကွာ
ညောင်းတော့ ညောင်းနေတာပဲ"
"ဒီနားလားဟင်"
စိုးထိန်က
တံကောက်နားကိုင်တော့ သူမက ယားသဖြင့် ရယ်မိသည်။
"မရဘူး
မကိုင်နဲ့ ယားတယ် ဟိဟိ"
တကယ်ယားတော့လည်း
သူမက ရုန်းသည်။ စိုးထိန်က သူမကို ကြည့်နေသည်။ သူမလည်း စိုးထိန်ကို စိုက်ကြည့်နေ မိသည်။
နှစ်ယောက်သား မပွင့်လင်းရဲကြပေ။ သန်းသန်းမိုးက ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် ထိန်းနေသည်။ စိုးထိန်က
မိမိအလုပ်ရှင်သို့တည်းမဟုတ် မမဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ကလေးဘာဝ ကြေက်လည်း ကြောက်နေသည်။
အသက်ကြီးသော်လည်း ရင်သားတခြမ်းလောက်ပေါ်နေသည့် အင်္ကျီကို ဝတ်ထားပြန်တော့ တမျိုးဖြစ်လိုက်
လိုချင်လား မလိုချင်လား ကျီစယ်လိုတာလား ဖြစ်လိုက် ဖြစ်နေသည်။
"သား
မောင်လေး"
"မောင်လေး ပြောကြည့်လေ"
သန်းသန်းမိုး ရှက်နေမိသည်။
ခေါင်းငုံ့နေမိသည်။ စိုးထိန်က သူမခြေထောက်ကို အသာမယူသည်။ ငြင်ငြင်သာသာ လေးလုပ်သည်။
စိုးထိန်သည် သူမ၏ ခြေမကို စုပ်သည်။ "အို" သူမ ရင်ပိုခုန်သွားသည်။ စိုးထိန်က
သူမ ခြေထော်ကို ညင်ညင်သာသာ ကိုင်တွယ်ကာ ခြေမကို စုပ်ပြီးနောက် ခြေချောင်းလေးတွေကို
ဆက်စုပ်သည်။ သူမ၏ ပန်းအိုရောင်ဆို ထားသော ခြေသည်းတွင် စိုးထိန်၏ တံတွေးများစိုနေသည်။
ခြေမထိတ်တွင် လည်း စိုးထိန်တံတွေးတွေ လက်လက် စိုနေသည်။ စိုးထိန်က သူမ၏ ခြေဖဝါးကို စုပ်နမ်းသည်။
စိုးထိန်က ဒူးအထက်မှ
သူမပေါင်ကို ဖက်လိုက်သည်။ ချိုင်းကြားညှပ်လိုက်သည်။ သူမထမီထဲ ခေါင်းထိုးထည့်သည်။ သူမပေါင်တွေက
တကယ်အကြီးကြီးဖြစ်သည်။ စိုးထိန်သာ အသက် ၁၃ နှစ်ဖြစ်ပြီး ပိန်ပိန်သေးသေးလေး ဖြစ်မည်ဆိုပါက
သူမပေါင်ကို ခုလို မနိုင်ဖွယ်မရှိပေ။ စိုးထိန်က အသက်နဲ့ မလိုက် ထွားနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
စိုးထိန်က သူမပေါင်သားတွေကို နှခေါင်းမြုပ်နေအောင် ဖိနမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းဖြင့်လည်း အကြာကြီး
စုပ်နမ်းသည်။ သူမ ဆက်လက် ဟန်ဆောင်ချင်သေးသည်။ သူမနို့တွေ ယားနေသည်။ သူမလက်တွေ စိုးထိန်ခေါင်းကို
ပွတ်သပ်ပစ်ချင်သည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေ ယားနေသည်။ သူမလက်တွေ ဘေးသို့ချထားသည်။ လက်တွေ တောင့်ခိုင်နေသည်။
ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရသဖြင့် လက်ချောင်းလေးကို ကိုက်ထားမိသည်။ စိုးထိန်က သူမပေါင်ကို နမ်းလိုက်
စုပ်လိုက် လျက်လိုက်နဲ့ အပေါ်ကို နည်းနည်းစီ တက်လာသည်။ ထမီထဲကို ခေါင်းထည့် ထားသဖြင့်
ထမီက စိုးထိန် ခေါင်းတခုလုံးကို အုပ်နေသည်။ သူမက မနေနိုင်တော့သည့် အဆုံး စိုးထိန်ခေါင်းမှ
သူမထမီကို အသာလှန်တက် လိုက်သည်။ စိုးထိန်သည် ထမီလှန်လိုက်သည် နှင့် ရှေ့ကို ပိုတိုးလာသည်။
သန်းသန်းမိုးလည်း နည်းနည်းချင်း ဆက်လှန်သည်။ စိုးထိန်က ပေါင် ကိုစုပ်နမ်းသည်။ လျှာနဲ့လည်း
လျက်သည်။ စိုးထိန်က အပေါ်နည်းနည်းရောက်လာသော သူမထမီအလိပ်လေးကို အသာကိုင်သည်။ သူမကို
မော်ကြည့်သည်။ အသာလှန်ကာ သူမ ပင်တီကိုကြည့်သည်။ သူမပင်တီက နို့နှစ်ရောင်လေး ဝတ်ထားသည်။
သူမ သိသည်။ နည်းနည်းစိုနေပြီ။ စိုးထိန်က အက်ကြောင်းတည့်တည့်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကာ
စုပ်သည်။
သန်းသန်းမိုးမှာ
ဘယ်လိုခေါ်မိမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။
"ဗျာ
မမ မေမေ"
စိုးထိန်လည်း
ကြောင်နေသည်။
"မမ
အရမ်းအိုနေပြီလားဟင်"
"မမကို
ကျနော်က ၂၅ ၂၆ လောက်ပဲ ရှိသေးတယ် ထင်တာဗျ"
"သွား
လူဆိုးပိုပြီ"
"တကယ်ပြောတာပါဗျာ"
"ပိုပြီကွာ
မမ ဘာကျွေးရမလဲပြော"
"မမတကယ်ကျွေးမှာလား"
စိုးထိန်
ဒူးထောက်ရပ်သည်။ သူမကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ ထို့နောက် တခွန်းချင်း ပြောချလိုက်သည်။
"ကျနော်
မမကို ချစ်တယ်"
"အို"
မိန်းကလေးတို့
မည်သည် ကိုယ့်သားအရွယ် လောက်ကလေးလေးက ချစ်တယ် ပြောလည်း ရင်ခုန်တတ်သည်။ သန်းသန်းမိုး
တကယ် ရင်ခုန် သွားသည်။
"ကျနော်
ဒီကိုလိုက်လာတာ မမကို ချစ်လို့ လိုက်တာတာ ကျနော် သားတယောက်လို နေဖို့ အစီအစဉ်လုံးဝ
မရှိဘူး၊ ဟိုဘိုးတော် ကြီးရှိနေလို့ ကျနော် သည်းခံနေတာ မမရယ်"
"အို"
"မောင်လေး
မမကို တကယ်ချစ်တာလားဟင်"
စိုးထိန်က
သူမ၏ ခြေဖဝါးကို လျှာဖြင့် လျက်သည်။
"မမယုံအောင်
သက်သေပြမယ်"
စိုးထိန်သည်
ပြောရင်း သူမ၏ ဖနောင့်သား ကိုစုပ်သည်။ စိုးထိန်သည် သူမ၏ ခြေ နောက်တဖက်ကို ယူကာ ပါးနှစ်ဖက်တွင်
အပ်ထားသည်။ ပြီးလျှင် ခြေဖဝါးကို နမ်းသည်။ ခြေမကို ပူး၍ စုပ်သည်။ ခြေမနဲ့ ခြေညိုးကြားလျှာဖြင့်
ထိုးသည်။ သန်းသန်းမိုးမှာ စိုးထိန်က ခြေဖဝါးကို စုပ်ပေးနေသော်လည်း သူမမှာမူ စောက်ဖုတ်ကစ၍
အကြောအချဉ်များ တစိစိကိုက်ကာ တကိုယ်လုံး ဒိန်းတလိန်းနတ် ဖမ်းစား သလို ခံစားနေရသည်။
လောကကြီး မှောင်မိုက်နေသည်။ အသိတွေ လွှတ်ကုန်ပြီ။ သူမကို စိုးထိန် ကြိုက်သလို လုပ်ပါစေတော့ဟု
တွေးမိသည်။ စိုးထိန်က တဖြည်းဖြည်း သလုံးသားကို နမ်းတက်လာသည်။ စိုးထိန် ထမီလေး ပင့်သည်ကို
သူမမှာ ရင်တွေ တုန်နေသည်။ စိုးထိန်ကလည်း သူမသလုံးသားတွေကို တဆင့်ချင်းစီကြည့်သည်။ နမ်းသည်။
လျက်ပေးသည်။
"မမ
ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုတယ် မလားဟင်"
စိုးထိန်က
ဒူးရောက်နေသော ထမီကို ဆက်ပင့်ခွင့်တောင်းတော့ သူမအမြန်အဆန် ခေါင်းညိတ်မိသည်။
"အ အ
အမလေး သား သား အို မောင်ရယ် အိုး အိုး အ အား အား မောင်ရယ် မောင်ရယ်"
သန်းသန်းမိုးမှာ
တုန်တုန်ရီရီကို ဖြစ်နေသည်။ ခါးတွေကော့တက်နေသည်။ အိုးတွေလည်း ဘယ်စောင်း ညာစောင်း ဖြစ်ကုန်သည်။
တကိုယ်လုံးလည်း တုန်ရီနေသည်။ စိုးထိန်ကလည်း သူမ အဖုတ်အက်ကြောင်းလေးကို မလွတ်တမ်းစုပ်သည်။
နှုတ်ခမ်းနဲ့ အဖုတ်အက်ကြောင်းလေးကို မိနစ် တော်တော်ကြာသည်အထိ စိုးထိန်တယောက် မလွတ်ပါ။
ငယ်သာငယ်သည်။ ဒါမျိုးကို နားလည်နေသည်။ သန်းသန်းမိုးမှာ အံ့လည်းအံ့သြ ကောင်းလည်းကောင်း
စိုးထိန်ကို ခေါ်လာမိသည်မှာ မှန်နေ၍ ဘယ်လို ဝမ်းသာလို့ ဝမ်းသာမှန်းမသိ ဖြစ်ကာ မျက်ရည်ပင်
ကျသည်။ သန်းသန်းမိုး ငိုမိသည်ထင်သည်။ သူမ၏ ခန္ဓာကို သိမ့်ခနဲ တုန်သွားသည်။
"မမ
ငိုနေလားဟင် မောင်လေးလုပ်ပေးတာ မကြိုက်လို့လား"
"ကြိုက်တယ်
ကြိုက်တယ် ကောင်းတယ် မောင်လေးရယ် ကောင်းတယ် ဆက်လုပ်ပေးနော် မရပ်နဲ့နော် မမ တသက်လုံး
ဒါမျိုးကြုံဖူးလိမ့်မယ် မထင်လို့ ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါ မောင်လေးရယ်"
"မမ"
"ဟင်"
"ကျနော်
ချွတ်တော့မယ်နော်"
"အင်း"
စိုးထိန်က
ပင်တီအနားကို ကိုင်ရင်း မေးသဖြင့် သူမခေါင်းညိတ်ပေးသည်။ စိုးထိန်က ဘာစိတ်ကူးလိုက်သည်
မသိ။ ထမီကိုပါ တပါတည်း ဆွဲချွတ်သည်။ သူမက ဖင်ကြွပေးလိုက်သည်။
"လူလည်လေး"
စိုးထိန်က
ပြုံးပြသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကပေါက်ကွဲတော့မည့်အလား ဖောင်းကားနေသည်။ ထို့အတူ အမွေးများကလည်း
ပြွတ်သိပ်မည်းတူးနေသည်။
"မမ
အမွေးတွေ ရိတ်ပေးရမလားဟင်"
"ဟင့်အင်း
ကျနော် မမအမွေးတွေကို ချစ်တယ်"
တွန့်လိမ်ခေါက်ခွေးနေသော
သူမ၏ စောက်မွေးများကို စိုးထိန်က အသာဆွဲကစားရင်း ပြောသည်။ စိုးထိန်က သူမ အဖုတ်ကို သေချာကြည့်နေသည်။
"မမ"
"ရှင်…"
သူမ ချစ်စဖွယ်လေး
ဖြစ်အောင် ထူးပေးသည်။
"မမ
အဖုတ်က အရမ်းလှတာပဲ"
"အိုကွယ်"
စိုးထိန်က
သူမစောက်မွေးများကို ဆွဲကစားရင်း ပြောသည်။
"နမ်းမယ်နော်
မမ"
"မောင့်သဘောအတိုင်းပါပဲကွယ်"
စိုးထိန်သည်
ဆိုဖာအောက်တွင် ထိုင်နေသည်။ သန်းသန်းမိုးက ဆိုဖာပေါ်ဖြစ်သည်။ စိုးထိန်က သန်းသန်းစိုး၏
ပေါင်ကို နည်းနည်းဆွဲကားသည်။ သန်းသန်းမိုးလည်း စိုးထိန်သဘောအတိုင်း လိုက်ပေးသည်။ စိုးထိန်က
နှာခေါင်းဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်၏ ဘေးအသားအုံခြမ်းကြီးကို နမ်းသည်။ မိမိချစ်သည့် မိန်းကလေးပါးပြင်ကို
တရှိုက်မတ်မတ်နမ်းသလိုကို နမ်းသည်။ အချိန်အကြာကြီးဆွဲနမ်းသည်။
"မမ"
"ရှင်….
လို့"
"မမကို
အရမ်းချစ်တယ်"
"အိုကွယ်"
စိုးထိန်က
နောက်အဖုတ်တဖက်ခြမ်းကို နမ်းပြန်သည်။ စိုးထိန်က အကြာကြီးဆွဲနမ်းသည်။
"မမ"
"ရှင်"
"မမ
ဗိုက်ခေါက်ကိုလည်း နမ်းမယ်နော်"
"မမဗိုက်ခေါက်က
အရမ်းကြီး ထူအစ်နေတာကွယ်"
"ကျနော်လေ
မမဆီးခုံထူအစ်အစ်ကြီးကိုလည်း ချစ်တယ်"
'မောင်လေးရယ်
မမအသည်းတွေ ကွဲကုန်တော့မယ်ကွယ်"
စိုးထိန်သည်
သူမ၏ ဗိုက်ခေါက်များကို နမ်းသည်။ ဆီးခုံတွင်ပေါက်နေသော အမွေးများကိုလည်း နှုတ်ခမ်းဖြင့်
ဖိစုပ်ကာ ဆွဲသည်။
"မမ"
"ရှင်…"
"ကျနော့လီးကို
မကြည့်ချင်ဘူးလား"
"အွန်း"
"သေးမယ်လို့ထင်နေတာမလား"
"မဟုတ်ဘူးလားလို့"
စိုးထိန်သည်
သူ့ဘောင်းဘီကို ထချွတ်သည်။ အတွင်းခံပဲကျန်တော့ သန်းသန်းမိုး ရှက်သလို ဖြစ်ကာ မျက်နှာလွှဲသည်။
တော်တော်လေးတော့ ဖောင်းနေသည်။ စိုးထိန်က အတွင်းခံကို တဝက်ချွတ်ချလိုက်သည်။
to be
continued
0 comments