။ ေရွ႕ေနမေလးနဲ႔ သက္ၾကားအုိအမႈ
ေရွ႕ေနမေလး မူမူခ်ယ္နဲ႔ သူမ၏ အမႈတြဲမ်ား
. . . .
. . . . . . . . . . . . . .
ဇရာအုိနဲ႔ကညာပ်ိဳ
ေတာက တက္လာတာမုိ႔
အူတူတူေလးႏုိင္သည္။ ဦးဝင္းေအာင္က ဒါကုိ ေတာ္ေတာ္ သေဘာမက် ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း
နည္းနည္းပါးပါး ခုိင္းရသည္ကုိ သေဘာက်သည္။ ၿမိဳ႕မွာ တက္ေန သည့္အတြက္မုိ႔လား နဂုိရွိမုိ႔လားေတာ့
မသိ၊ ဦးဝင္းေအာင္ မ်က္စိထဲေတာ့ နည္းနည္း အဆင္ ေျပေျပ ျဖစ္လာသည္။
ဟန္နီမွာ
အစက ေၾကာက္ေသာ္လည္း အဘုိး ျဖစ္သူက နည္းနည္းျပံဳးျပလာတာ ဟုိ ေျပာ သည္ေျပာလုပ္လာတာ ေတြ႕ရေတာ့
သိပ္မေၾကာက္ေတာ့။ သူမကုိယ္တုိင္လည္း နည္းနည္းပါးပါး စကားျပန္ေျပာသည္။ စာေလး ဘာေလး ေမးၾကည့္သည္။
စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ အေဒၚက အိမ္တြင္ သန္႔ရွင္းေရးေလး ဘာေလး လုပ္ဖို႔ ရြာမျပန္ဖုိ႔ ေျပာသျဖင့္
ေနုျဖစ္ခဲ့ရာ အဘုိး နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးလာသည္။
အစပုိင္းေတာ့
ဦးဝင္းေအာင္က ရုိးရုိးသားသားပဲ ဟန္နီက မုန္႔ဖုိးေတာင္းေတာ့ ေပးသည္။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ
ျဖစ္လာလုိ႔လား ၿမိဳ႕မွာ အေနၾကာလာလုိ႔လား မသိ ေတာ္ေတာ္ျပင္တတ္လာသည္။
"ဟန္နီ"
"ရွင္
အဘုိး"
"ငါ့ဆီက
ေခ်းထားတဲ့ ပုိက္ဆံေတြ ျပန္ေပးမယ္ဆုိ"
"ျပန္ေပးပါ့မယ္
အဘုိးကလည္း"
ဟန္နီနည္းနည္းေတာ့
စိတ္ပူသည္။ သူမ ေခ်းထားသည့္ ပုိက္ဆံက တသိန္းေက်ာ္ေနသည္။ အေဒၚက မုန္႔ဖုိး တလကုိ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေပးသည္။
အိမ္က တလကုိ တေသာင္းသာ ပုိ႔ေပးႏုိင္သည္။ အစတုန္းက အဘုိးကုိ ျပန္ေပးမည္ ေျပာထားေသာ္လည္း
အဘုိးက ျပန္ေတာင္းလိမ့္မည္ဟု မထင္ထား။ အဘုိး မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ေတာ့လည္း တည္တည္နဲ႔မုိ႔
တကယ္ေတာင္းေနတာ ဆုိတာ သိသည္။
"အဘုိး
တကယ္ အသံုးလုိေနျပီလားဟင္"
"မုန္႔ဖုိး
ရွိလား"
ဟန္နီက ထုိင္ခံုေပၚ
ထုိင္ရင္း စာက်က္ေနခ်ိန္ အဘုိးက ေနာက္မွ ေရာက္လာၿပီး ေမးသည္။
"……."
သူမ ေခါင္းမခါ
ေခါင္းမညိတ္မိ။
"သမီး"
"ရွင္"
အဘုိးျဖစ္သူက
သူမ ပခံုးကုိကုိင္ထားသည္။
"အေၾကြး
ဆပ္စရာမလုိပါဘူး"
ဟန္နီက နည္းနည္းဝမ္းသာသြားသည္။
မ်က္ႏွာ ကလည္းခ်က္ခ်င္း ျပံဳးသြားသည္။
"တကယ္လားဟင္"
"အင္းေပါ့၊
ဒါေပမယ့္ . . ."
"ဘာလဲဟင္"
အဘုိးက ထုိသုိ႔ကပ္ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္။
ဟန္နီတေယာက္ေတြေဝက်န္ခဲ့သည္။ ညေနေရာက္ေတာ့ သူမ အဘုိးပန္ကန္းထဲကုိ ဟင္းခပ္ထည့္ေပးလုိက္သည္။
"ငါ့ကုိ ဘယ္လို ေခၚရမလဲ"
"လင္မယား လုပ္တမ္း ကစားတယ္
ဆုိတာ သိလား"
"ဒီကိစၥ
နင္ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာရဘူး၊ နင့္အန္တီ ၿပီးေတာ့ ငါ့သား အျပင္က နင့္သူငယ္ခ်င္း၊ နင့္အိမ္
ဘယ္သူ႔ဆုိ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာရဘူး၊ အဲလုိဆုိ နင္လည္း ပုိက္ဆံၾကိဳက္သေလာက္ သံုးႏုိင္မယ္
စိတ္လည္း မဆင္းရဲရဘူး"
ဟန္နီက နည္းနည္းေတာ့
ဝမ္းသာသည္။ ဘာမွန္းေတာ့ မသိေသး။ အဘုိးကလည္း သူမ မ်က္ႏွာကုိ အေသအခ်ာ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။
အေတာ္ၾကာေတာ့မွ အဘုိးက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ပံုရသည္။
"ကုိႀကီးနဲ႔
သမီးတုိ႔ လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားမယ္ေလ"
"အယ္"
ဟန္နီ ထေျပးခဲ့သည္။
အခန္းထဲ ဝင္ေျပးမိသည္။ တကုိယ္လံုးထူပူေနသည္။ အဘုိးက အခန္းထဲ လုိက္ဝင္လာသည္။ သူမ ေၾကာက္ေနသည္။
"ညည္း
သေဘာတူရင္ ညေန ထမင္းစားခ်ိန္က်ရင္ ငါ့ပန္းကန္ထဲ ဟင္းခပ္ထည့္ေပး"
"အံမယ္
လိမၼာေနပါလား"
အဘုိးက ေျပာေတာ့
ဟန္နီက ျပံဳးျပသည္။ လင္ မယားလုပ္ဆုိလည္း လုပ္ေပးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္ မုိ႔ ဟန္နီတေယာက္
ညက ဘာမွမေတြးမိဘဲ အိပ္ ေပ်ာ္သြားသေလာက္ ဦးဝင္ေအာင္ တေယာက္ အကြက္ေတြခ်ေနသည္။ မနက္ဖန္
တနဂၤေႏြ၊ တရက္တည္းဆုိလွ်င္ ေနာက္ေန႔ေတြ ဆန္႔တငင္ငင္ က်န္ခဲ့ႏုိင္သည္။ သူ႔အသက္ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္
ကတည္းက ဒါမ်ိဳးနဲ႔ ေဝးခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းပင္ ၂၀ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႔အသက္ ၆၅ ႏွစ္
ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ အရင္တုန္းက သူ စိတ္ပင္ မကူးခဲ့ပါ။ သတိလည္း မရ။ သုိ႔ေသာ္ ဟန္နီ၏ ကုိယ္လံုး
ကုိယ္ေပါက္၊ ဟန္နီ၏ အုိး၊ ဟန္နီ၏ အမူအရာက သူ႔ကုိ ကုိင္လႈပ္ေနေခ်ၿပီ။ ဟန္နီေလး ခုႏွစ္တန္း
ေအာင္ျပီး ရွစ္တန္းတက္ဖုိ႔ အိမ္တြင္ ေနေနစဥ္ အသံေလးေတြ ေျပာင္းလာ သည္။ အပ်ိဳေဖာ္ ဝင္လာသည္ကုိ
သူ သတိထား မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤမ်ေလာက္ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ ေလးလွလာလိမ့္မည္ဟု မေတြးထားမိ။
ကားဟြန္းသံမ်ား၊ ပဲျပဳတ္ဆုိသည့္ ေအာ္သံမ်ား
အိမ္ထဲမွ အုိးသံခြက္သံမ်ားနဲ႔အတူ မနက္ခင္းေလးက ႏိုးထလာသည္။ မေန႔ညက သူမ စာက်က္ေနတုန္း
အဘုိးက ခဏေရာက္လာေသးသည္။ အဘုိးက သူ႔ကုိသူ အကုိႀကီးဟု သံုးႏႈန္းသြားသည္။ သူမကုိလည္း
ဤသုိ႔သာေခၚရန္ မွာသြားေသးသည္။ အန္တီကုိ မနက္စာ အတြက္ လုပ္ကူသည္။ မနက္စာစားသည္။ ခဏေနေတာ့
အန္တီတုိ႔ လင္မယားက ကားေလးနဲ႔ အလုပ္ထြက္ သြားၾကသည္။ သူမက ျခံဝင္းတံခါးကုိ လိုက္ပိတ္ေပးသည္။
သူမအတြက္ ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳးေတာ့မည္ကုိ သူမ မသိခဲ့ေသာ ေန႔လည္း ျဖစ္သည္ကုိေတာ့ သူမ မသိေသးပါ။
အဘုိးက သူမကုိ ေရးမုိးခ်ိဳး အလွျပင္ေစသျဖင့္ သူမကလည္း ခုိင္းသည့္အတုိင္း လုပ္သည္။
သူမ ပန္းႏုေရာင္ ဝမ္းဆက္ေလးက ႏြမ္းေနၿပီမုိ႔
သူမက ထမီကုိပဲ ဝတ္လုိက္သည္။ သူမကုိ အဘုိးက ေနာက္ကေန စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ အက်ႌကေတာ့ အၾကားစိပ္ေလး။
"ကုိႀကီး"
"လိမၼာတယ္
ငါ့ေရွ႕ကုိလာ"
ဟန္နီသည္
ဆက္တီခံုေပၚတြင္ ေအးေဆးထုိင္ေနေသာ အဘုိးေရွ႕တြင္ လက္ပုိက္၍ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ ဦးဝင္းေအာင္က
စုိက္ၾကည့္ေနသည္။
"နင့္အသက္
ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ"
"နက္ဖန္ဆုိ
သမီး ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ"
ဦးဝင္းေအာင္က
ခုေခတ္ကာလသားသမီးမ်ား အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ခ်ိန္ ျမန္သည္ကုိ အံ့ၾသေနသည္။ ထုိ့အတူ နက္ဖန္ ၁၃
ႏွစ္ထဲဝင္သြားၿပီမုိ႔လည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပ်က္သည္။ ၁၂ ႏွစ္သမီးေလးကုိ ဆိုလွ်င္ ပုိေကာင္းမည္။
ခုေတာ့ ၁၃ ႏွစ္သမီးေလးကုိ ျဖစ္ေနသည္။ ကိစၥေတာ့ မရွိဟု ထင္သည္။ ဒါမ်ိဳးက လူေတြ သိလုိ႔
ေကာင္းတဲ့ ကိစၥလည္း မဟုတ္။
ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ဆံပင္က နည္းနည္း အနီေရာင္
ခပ္သန္းသန္းေလး ဆုိးထားသည္။ နက္ ဖန္ ၁၃ ႏွစ္ထဲ ဝင္ၿပီဆုိ၍သာ ေတာ္ ေတာ့သည္ဟု ေျပာရမည့္
အေနအထားတြင္ ရွိေနသည့္ ရင္သားက မယံုႏိုင္စရာ။ အုိးကလည္း စြင့္ေနေသးသည္။ ခါးေလးက သြယ္ေနသည္။
ဗုိက္ သားကလည္း ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး။ ဆီးခံုေလး လည္း မရွိေသး။ အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္
အခ်ိဳး အစားကလည္း ကုိက္ေနသည္။ အသားအေရ က ေဖြးသည္ဟုလည္း မဆုိသာ။ အလား လတ္ သည္ဟု ေျပာ၍
ရသည္။
နက္ဖန္ ၁၂ ႏွစ္ျပည့္၊ ၁၃ ႏွစ္ထဲ အဝင္။ ဒီေန႔မွာ
သူသိခြင့္ရသည္။ သည္ေကာင္မေလးကုိ သူစိတ္ႀကိဳက္ ခ်ယ္လွယ္ခြင့္ ရမရစမ္းၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။
"သိ သိပါတယ္"
"သိတယ္ဆုိ ငါ့ကုိ ေျပာျပပါလား"
"အုိ ကုိႀကီးကလည္း ရွက္တယ္"
ဟန္နီက လက္ညိဳးခ်င္း လိမ္ကာ ခႏၶာကုိယ္ပါ လိမ္ေနမိသည္။
ကုိယ္ကလည္း တြန္႔ေနသည္။
"ေျပာၾကည့္ပါ"
"ဟုိ ဟုိ အတူ အတူ အိပ္တာေလ"
"အတူ အိပ္ၿပီး ဘာလုပ္တုန္း"
"အုိ ကုိႀကီးကလည္း"
"မေျပာလုိ႔ မရဘူးေနာ္"
"လုိးၾကမယ္ေလ"
"လုိးတယ္ ဆုိတာက ဘယ္လုိ လုပ္တာတုန္း"
ဟန္နီက တြန္႔လိမ္ကာ ေနမိသည္။ လႈပ္ရမ္း ေနသည္။ ကုိႀကီးက
တကယ္ဆုိးသည္။
"ေစာ ေစာက္ပတ္ထဲ လိ လိလီးထည့္တာ"
ဟန္နီက လက္ညိဳးကေလး ကုိက္ၿပီး ေျဖသည္။ ဦးဝင္းေအာင္က
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ သည္ေကာင္မေလးကုိ သူမ ေမြးေန႔ ျဖစ္သည့္ မနက္ဖန္က်မွ အေသအခ်ာ
လုိးေပးမည္။ သည္ေန႔ကေေတာ့ သူမကုိ လုိးနည္းေတြ ေျပာျပမည္။ နည္းနည္းပါးပါး စမ္းခုိင္းမည္။
"သမီး ေစာက္ဖုတ္ေလး ျပပါဦး"
"အယ္"
"အနားကပ္"
"အနားကပ္ပါဦး"
"စမီး"
ဟန္နီက ျပပါ ဆုိကာမွ ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္ကုိ လက္ဝါးနဲ႔
အစံုလုိက္ အုပ္လုိက္သည္။ ဦးဝင္းေအာင္က ျပံဳးလုိက္သည္။
မိန္းကေလးဘာဝ ေယာက်္ားတေယာက္က ကုိယ့္ကုိ ကင္ေတာ့မည္သိေတာ့
နည္းနည္းေၾကာက္သလုိ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ျပဖုိ႔က်ေတာ့လည္း
ရွက္သည္။ ေျခအစံုက သံမိႈျဖင့္ ရုိက္ထားသလုိ ၾကမ္းျပင္တြင္ ကပ္သြား သည္။ ဦးဝင္းေအာင္က
သူမလက္ကုိ အသာေလး ဆြဲကာ ေခၚသည္။ သူမကလည္း ေျခမၾကြပဲ ေရွ႕တုိးရသည္။
"သမီးေလး ေစာက္ပတ္က ဘယ္နားရွိတာလဲ ကုိႀကီးကုိ
လက္ညိဳးေလး ထုိးျပပါဦး"
ဟန္နီတေယာက္ ေခါင္းကုိသာ ငံုံ႔ထားမိသည္။
"ျပပါကြယ့္"
ဟန္နီက လက္ဝါးျဖင့္ "ဒီ ဒီနား" ဟုေျပာကာ
ျပသည္။
"ကုိႀကီးက သမီးေလး ျပတာကုိ ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္"
ဟန္နီက ထမီခၽြတ္မည္လုပ္ေတာ့ ဦးဝင္းေအာင္က တားသည္။
ထမီခၽြတ္ျပရင္ ဖီးလ္မလာေတာ့ဘူး။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင့္ျပဆုိ သျဖင့္ ဟန္နီတေယာက္ ထမီကုိ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင့္ျပရသည္။ ဦးဝင္းေအာင္က သူမ၏ ေျခသလံုးကုိ ျမင္ကတည္းက ျပဴး၍ ၾကည့္သည္။
သူမေပါင္ကုိ ျမင္ေတာ့ တံေတြးျမိဳခ်သံက ေတာ္ေတာ္ က်ယ္သည္။ ထမီကုိ လိပ္တက္ ရင္းအေပၚ ေပါင္ရင္းနားေရာက္လာသည္။
ဦးဝင္းေအာင္က စိန္းစိန္းႀကီး စုိက္ၾကည့္သည္။
"ဟူး"
ဦးဝင္းေအာင္က သက္ျပင္းပူမႈတ္ထုတ္သည္။ အနီေရာင္ အျဖဴ
စင္းၾကားေလးနဲ႔ စပင္ဒါေလးကုိ စုိက္ၾကည့္သည္။ နက္ဖန္ဆုိ လွ်င္ ၁၃ ႏွစ္ထဲဝင္မည့္ ကေလးမေလး၏
အဖုတ္သည္ အေတာ္ ေလးငယ္ေနေသးသည္။ အေမြးဆုိ၍လည္း ရွိဦးမည္ မဟုတ္။
"ပင့္ထားေနာ္ သမီး"
ဟန္နီက ထမီကုိ ဆက္လက္ပင့္ထားသည္။ ဦးဝင္းေအာင္က သူမအုိးကုိ
ဖက္၍ ဆုပ္ကုိင္သည္။ ဟန္နီမွာ လူသာ ငယ္ေသာ္လည္း အုိးက မငယ္ပါ။ ဦးဝင္းေအာင္ လက္ဝါးက
ေတာ္ေတာ္ၾကီးသည္ပင္ အမိအရ မဆုပ္မိႏုိင္ ေအာင္ ႀကီးေနသည္။
"စမီး"
"အယ္"
"လုိးေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
"မေၾကာက္ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း"
"ကုိႀကီးလီးက အႀကီးႀကီးေနာ္"
"ျပ"
"စမီးေလး စုပ္ေပးမွ ျပမယ္"
"စုပ္မယ္"
"မေၾကာက္ဘူးလား"
"ဟုအုး"
ဦးဝင္းေအာင္က ဟန္နီ၏ ေဖြးေနေသာ ေပါင္ရင္းကုိ တခ်က္စုပ္နမ္းလုိက္သည္။
"စမီး"
"အာ္"
"စမီးကုိ ကုိႀကီးက လီးလည္း စုပ္ခုိင္းမယ္၊ ေစာက္ဖုတ္လည္း
ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ လုိးမယ္ ဖင္လည္း လုိးမယ္ တေနကုန္ လုိးမယ္ဆုိရင္ေကာ"
"လုိးေပါ့လုိ႔"
"ေၾကာက္ဘူးလား"
"ေၾကာက္ပါဘူး"
"အင္"
"လီးတကယ္ စုပ္ရဲတယ္ေပါ့"
"စုပ္ရဲပါတယ္"
ဦးဝင္းေအာင္က ဟန္နီကုိ ထမီအပင့္လုိက္ ေပါင္ေပၚထုိင္ခုိင္းလုိက္သည္။
ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ကာ ပါးကုိ နမ္းသည္။ ေပါင္ကို ပြတ္ၿပီး အဖုတ္အက္ေၾကာင္းေလးကုိ လက္ညိဳးျဖင့္
ဖိေထာက္သည္။
"ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးၿပီး လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ရင္ေကာ"
"စားမွာေပါ့"
"ဖင္လုိးရင္ေကာ"
"ခံမွာပဲ"
"ပါးစပ္ကုိပဲ လုိးရင္ေကာ"
"ခံမွာပါဆုိ"
"စမီး"
"အယ္"
"နက္ဖန္က စမီးေမြးေန႔ဆုိေတာ့ နက္ဖန္မွ စမီးကုိ
လုိးမယ္ ဒီေန့ေတာ့ စမီးကုိ နည္းနည္းက်င့္ေပးမယ္"
"ဟု ဟု"
"ၿပီးေတာ့ နက္ဖန္က ေက်ာင္းဖြင့္တယ္၊ ဒါေပမယ့္
စမီးကုိ ေနမေကာင္းဘူးဆုိၿပီး ေက်ာင္းခြင့္ တပတ္ တုိင္ေပးမယ္၊ ကုိႀကီးနဲ႔ စမီး တပတ္လံုးလံုး
လုိးၾကမယ္၊ စမီးအန္တီကုိ မေျပာရဘူးေနာ္"
"အင္းပါ"
"ၿပီးေတာ့ စမီးအန္တီက မနက္ ၇ နာရီဆုိ အလုပ္သြားတယ္၊
စမီးက ၈ ခြဲမွ ေက်ာင္းသြားတယ္၊ အဲမွာ တခ်ီလုိးမယ္၊ ညေန စမီးက ေလးနာရီဆုိ ျပန္ေရာက္တယ္၊
စမီးအန္တီက ၆ ခြဲမွ ျပန္ေရာက္တယ္ အဲအခ်ိန္မွာ တခ်ီလုိးမယ္၊ စေန တနဂၤေႏြဆို တေနကုန္လုိးမယ္ေနာ္"
"ဟုဟု"
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဦးဝင္းေအာင္သည္ ေျပာသည့္အတုိင္းပင္ ဟန္နီေလး
ဆယ္တန္း သံုးႏွစ္လံုးလံုး ျပန္ေျဖခဲ့ရေအာင္ လုိးေနခဲ့သည္။ သူမ၏ အန္တီကလည္း မရိပ္မိ။
ပံုမွန္ေနေနခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဦးဝင္းေအာင္တေယာက္ ေသဆံုးသြားသည့္အခါတြင္ေတာ့ ဟန္နီက
အေမြရလုိေၾကာင္း တရားစြဲရာမွ အမႈႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သျဖင့္ မူမူခ်ယ္လုိက္ေပးခဲ့ရေသာ္လည္း
ဟန္နီတေယာက္ အပ်က္မေလးျဖစ္သြားသည္မွအပ တရားမႏုိင္ခဲ့ရွာေပ။
မူမူခ်ယ္ ဒုတိယအမႈအျဖစ္ လုိက္ရေသာ အမႈကလည္း ထူးဆနး္လွေသာ
အမႈႀကီး တခုျဖစ္သည္။ ဘယ္သူမွ ထင္မထားေလာက္သည့္အမႈ။
0 comments