ရှေ့နေမလေးနဲ့ အလုပ်ဖြုတ်ခံရသူအမှူ
အလုပ္ျဖဳတ္ခံရျခင္း
အစေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသဖုိ႔
ေနရာရွာသည္။ ေရကန္တကန္ေတြ႕၍ ေရထဲ ဆင္းေသဖုိ႕ ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။ မလုပ္ရဲ။ တံတားတစင္းေတြ႕သည္။
ခုန္ခ်မည္လုပ္ေသးသည္။ မလုပ္ရဲ။ သုိ႔ႏွင့္ ဘယ္သြားရမွန္းမသိ။ ဘယ္လာရမွန္း မသိ ျဖစ္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုး သူမကုိ ကုိယ္ဝန္ဖ်က္ခ်ေပး ေသာ သူနာျပဳထံ ထပ္သြားလုိက္သည္။ အလုပ္ရွာေပးႏုိင္မလားဟု
ေမးၾကည့္သည္။
"ငါထင္တယ္ နင္ငါ့ဆီျပန္လာမယ္ဆုိတာ
ငါထင္ထားၿပီးသား"
"က်မကုိ ကယ္ပါ ဆရာမရယ္ေနာ္"
"နင့္ကုိ ငါတလေကၽြးထားမယ္၊ အလကား ေကၽြးတာ ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ နင့္ကုိ
နည္းနည္းပါးပါး ျပင္ေပးခ်င္လုိ႔ ေကၽြးထားမွာ ၿပီးရင္ နင့္ကုိ ေကတီဗီမွာ အလုပ္သြင္းေပးမယ္
နင့္ကုိ ထမင္းေကၽြးထားခ နင့္ပထမဆံုးရမယ့္ လစာထဲက ေျခာက္လစာကုိ ငါယူမယ္ နင္သေဘာတူရင္လုပ္
မတူရင္ ျပန္သြားႏုိင္တယ္"
သူမ အရမ္းအရမ္း ဝမ္းသာသြားသည္။
သူမ ထုိဆရာမ ေျခသလံုးကုိ ဖက္မိသည္။ ဆရာမက သူမကုိ နာမည္ မေမး၊ ေနရပ္လိပ္စာ မေမး။ သူမကုိ
နာမည္တခု ေပးသည္။ သူမ မၾကားဖူးေသာ ရြာတရြာက သူမဇာတိရြာ နာမည္ျဖစ္လာသည္။ သူမ မသိေသာ
မိဘနာမည္ေတြ ရသည္။ သူမကုိ ေကတီဗီအေၾကာင္း သာေျပာသည္။ သူေဌးေတြလာေၾကာင္း ပန္းကံုး တကံုးလွ်င္
ေငြဘယ္ေလာက္ရေၾကာင္း ရွက္စရာမလုိေၾကာင္းေတြ သီကာပတ္ကံုးေျပာသည္။ ေျပာေျပာ မေျပာေျပာ
သူမ သြားရာလမ္းဆုိ၍ ဆရာမ ပုိ႔ေပးမည့္ လမ္းတလမ္းသာ ရွိသည္မုိ႔ ဘာမွမေျပာေတာ့ေခ်။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
သူမ ေကတီဗီေရာက္လာသည္။ ေကတီဗြီက နည္းနည္း နာမည္ရ၍လား မသိ။ အလုပ္သမေလးေတြကုိ ႏွစ္ေယာက္တခန္းထားသည္။
သူမ၏ အခန္းေဖာ္ကလည္း သူမလုိ လူမ်ိဳးနည္းနည္းတူသည္။ နာမည္က ဇင္ေလး ျဖစ္သည္။ အရပ္ရွည္ရွည္
ပိန္ပိန္ပါးပါး။ အလွအပကုိ ေျပာရလွ်င္ မ်က္ႏွာက ခ်ိဳသည္။ ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ေကာင္းေသာ္လည္း
ေနာက္က ၾကည့္လွ်င္ အုိးမရွိေခ်။ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ေလး ျဖစ္သည္။ အစပုိင္းေတာ့ သူမက ဇင္ေလးကုိ
ဟုိဟာေတြ လုပ္စားလုိ႔ ဖင္မရွိေတာ့တာဟု ထင္ေသာ္လည္း ခုထိ အပ်ိဳျဖစ္ေနတုန္းမွန္း သိလုိက္သည္။
သူမ ဤေကတီဗြီတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ရွစ္ႏွစ္ပင္ ရွိၿပီဟုဆုိသည္။
"အစ္မ ေငြေတြ ေတာ္ေတာ္ဝင္လားဟင္"
"ဝင္ေတာ့ ဝင္တယ္ ညီမရယ္ ဒါေပမယ့္
အစ္မမွာ အရမ္းဆုိးတဲ့ အကုိရွိတယ္ သူက အရက္ပဲ ေသာက္ေနတယ္ သူ႔သားသမီးေတြကုိလည္း မၾကည့္ဘူး
သူ႔မယားကလည္း သူ႔ကုိပစ္သြားတယ္ေလ သားမသီးက ေလးေယာက္ ေတာင္က်န္ခဲ့တာ အစ္မက ေက်ာင္းထားေပးေနရတယ္"
"အုိ အစ္မရယ္ စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ"
"စိတ္မေကာင္းလုိက္တာလုိ႔ မေျပာပါနဲ႔ေအ
နားၾကားျပင္းကပ္လုိ႔ပါ"
"နင့္အသက္က ဘယ္ေလာက္လဲဟဲ့"
"၁၇ ႏွစ္ပါ အစ္မ"
"နင္ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတာပဲ ဘာမ်ား
အခက္အခဲရွိလုိ႔ ဒါလာလုပ္တာတုန္း ဒီအလုပ္က သူမ်ားတကာေတြ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္လုိ႔ ျမင္တာေနာ္"
ဘယ္လီက သူမအေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး
ေျပာျပသည္။
"ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ဒီလုိေပါ့ေအ
ျဖစ္တတ္တာပဲ"
"အစ္မကေကာဟင္ သမီးလုိ ျဖစ္လုိ႔လာား"
"အံမာ ပါးက်ိဳးခ်င္လုိ႔ ငါက
အပ်ိဳစစ္စစ္ဟဲ့ ဟုိ အမူးသမားေတြ ဟုိကုိင္ ဒီကုိင္ ေလွ်ာက္လုပ္ခံရ တာကလႊဲလုိ႔ ငါက အပ်ိဳပဲ"
ဇင္ေလးၾကည့္ရတာ အျပင္ပန္းသေဘာေကာင္းမည့္ဟန္
ရွိေသာ္လည္း စိတ္ထားက နည္းနည္းပုပ္ပံုရသည္။ ဘဝင္ ျမင့္ပံုလည္း ရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမက
အသစ္မုိ႔ သင္ယူရဦးမည္ေပါ့။ သူမေကာင္းေကာင္း ဆက္ဆံေသာ္လည္း ဇင္ေလးကေတာ့ သူမကုိ ခပ္တန္းတန္းသာ
ဆက္ဆံသည္။
တေန႔ ဇင္ေလး တပတ္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားသည္။
တပတ္အၾကာတြင္ သူမအိပ္ေနခ်ိန္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ သနပ္ခါးဗူးေတြ ပစ္ေပါက္ေနသျဖင့္ သူမႏိုးလာသည္။
သူမက ဇင္ေလး မ်က္ႏွာကုိ ခုိးၾကည့္သည္။ မ်က္ရည္ေတြလည္း က်ေနသည္။ ေဒါသလည္း ထြက္ေနပံုရသည္။
မ်က္ႏွာက ေမး႐ုိးေတြေထာင္ေနေအာင္ တင္းေနသည္။ သူမက မေမးရဲ။ ဇင္ေလး ပစ္လႊင့္လုိက္ေသာ
သနပ္ခါးဗူးမ်ား ျပန္ေကာက္ေပးသည္။ သူမက ဇင္ေလးကုတင္အနီးေရာက္ေတာ့ ဇင္ေလးက သူမကုိ ဖက္ကာ
စူးစူးဝါးဝါးငုိသည္။
"ဘာ ဘယ္ ဘာျဖစ္တာလဲဟင္"
ဘယ္လီက မေမးရဲ မေမးရဲျဖင့္ တုိးတုိးေလး
ေမးသည္။ ဇင္ေလးက သူမမ်က္ႏွာကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရင္ဖြင့္ခ်င္၍လား
ဘာလား မသိ။ ဇင္ေလးက သူမအျဖစ္အပ်က္ကို ရွင္းျပသည္။
"ဗြမ္း"
သူမႏိုးလာသည္။ တကုိယ္လံုး ေရေတြ
စုိသြားသည္။ ေခါင္းခါလုိက္ေတာ့ ေခါင္းေတြ အရမ္းထုိးကုိက္ေနသည္။ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
သူမအိပ္ယာ မဟုတ္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ကုန္းထလုိက္ေတာ့ ထမရ။ သူမကုိ ႀကိဳးျဖင့္တုတ္ထားသည္။
လက္ကုိ ႀကိဳးနီနီျဖင့္ လက္ေကာက္ဝတ္ထိ အထပ္ထပ္ခ်ည္ထားသည္။ ေျခေထာက္ကုိလည္း ဒူးထိ အထပ္ထပ္ခ်ည္ထားသည္။
သူမ ေအာ္မလုိ႔လုပ္ေတာ့ ပါးစပ္တြင္ ဘုလံုးတလံုးျဖင့္ ပိတ္ထားသည္။ သူမလွည့္၍ပင္မရ။
တေယာက္က လာေမးသည္။ အမွန္အတုိင္းေျပာရလွ်င္
သူမအာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေနသည္။ တေယာက္က သူမကုိယ္ေပၚ ဘီယာဗူးေဖာက္ခ်သည္။ ဘီယာက ကုိယ္ေသာက္ေနလွ်င္သာ
အနံ႔က ေကာင္းသည္။ အျပင္တြင္ ခုလုိ ဖိတ္က်ေတာ့ အနံက ဘယ္လိုမွန္းမသိ။ ထုိေန႔က သူမ အဝါေရာင္ဝမ္းဆက္ကုိ
ဝတ္ထားမိသည္။ သူမက လံုခ်ည္ဝတ္ခဲေသာ္လည္း ထုိေန႔မွ ျမန္မာသံစဥ္ ဆုိမည္ ျဖစ္သျဖင့္ လံုခ်ည္ဝတ္မိသည္။
ဘီယာကုိ သူမပခံုးကေန နံရုိး ခါး တင္သား ေပါင္ေပၚေတာက္ေလွ်ာက္ ေလာင္းခ် ခံရသည္။
"ခုလုိ ရုန္းေနတာ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္
အပ်ိဳစစ္တယ္ကြ လွေပမယ့္ အုိးက မရွိေတာ့ တျခားဘဲေတြ မႀကိဳက္တာ လား ျဖဳတ္ၿပီးသားလုိ႔
ထင္တာလား ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္မကပဲ မာနႀကီးလုိ႔လား မသိဘူး အပ်ိဳေတာ့ စစ္မွာပဲ"
"သေမ်ာစရာႀကီး"
မည္းမည္းခ်ိတ္ခ်ိတ္ ဝဝနဲ႔ တေယာက္က
သူမ ေပါင္ကေန အေပၚကုိ ဘီယာေတြ စုပ္တက္ သည္။ ဘီယာစုပ္သည္ ဆုိေသာ္လည္း ဘီယာ ကစင္ကုန္ၿပီ။
စုိေနေသာ ထမီကုိသာ စုပ္ရသည္။ ဖင္နားေရာက္ေတာ့ ဖင္အုိးအနံ႔စုပ္သည္။
"မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး လုိးခ်င္ၿပီကြာ"
"ျဖည္းျဖည္းေပါ့ကြ အလွအရသာေလး
ခံစားၾကည့္လုိက္ပါဦး"
"မင္းကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ကြာ
ဟိုကရင္မေလးကုိ တေနကုန္ ဖုတ္ထားတာ ၾကာမွ မၾကာေသးတာ"
"သံုးလေလာက္ ရွိပါၿပီကြာ"
"လုိးၾကရေအာင္"
တေယာက္တေပါက္ ေျပာေနၾကသည္ကုိ သူမက
ေတာ္ေတာ္ေဒါသပံုထေနသည္။ သူမက ကုတင္ေပၚတြင္ မဟုတ္။ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေခြေခြေလး ႀကိဳးေတြနဲ႔
အခ်ည္ခံထားရသည္။ ေဘးတြင္ ေယာက်္ားသံုးေယာက္က ရပ္ကာ သူမကုိ လုိးမည့္အေၾကာင္းကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ
ေျပာေနၾကသည္။ သူမ ႐ုန္းေသာ္လည္း ႀကိဳးေတြက အထပ္ထပ္။ စကားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ဘုေလးနဲ႔
ပိတ္ထားသည္။
"ဆုိင္ရွင္ကေတာ့ အသစ္စက္စက္ပါ
လုိ႔ေျပာတာပဲ အသက္ေမးေတာ့ ၃၀ တဲ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ထင္ပါတယ္ကြာ"
"ေကာင္မ ၾကည့္ရတာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္
ေဟ်ာင့္"
"ထက္ေအာင္ မင္းက ကရင္မေလး
အပ်ိဳစစ္စစ္ကုိ ပါကင္ေဖာက္ခဲ့ရတာဆုိေတာ့ ဘယ္လုိလဲ ဒီေကာင္မေကာ အပ်ိဳစစ္နုိင္လား"
"ဟုတ္တယ္ ထက္ေအာင္ မင္းက ကရင္မေလးကုိ
ပါကင္ေဖာက္ၿပီး သံုးပတ္ေလာက္ အိပ္ထားတာ ဒီတခါ ငါနဲ႔ မင္းဦးနဲ႔ ပါကင္ေဖာက္အလွည့္ပဲ"
"ေအးပါကြာ ဒါေပမယ့္ ပါကင္က
တေပါက္တည္းေလ မင္းတုိ႔ ဘယ္လုိ ေဖာက္မွာလဲ"
"မုိးႏုိင္က ေရွ႕ေပါက္ေဖာက္ေပါ့
ေဟ်ာင့္ မုိးႏုိင္ ဟုတ္လား"
"ေဟာင့္ မင္းဦး မင္းက ဖင္ပါကင္ေဖာက္ခ်င္ေနတာ
မလား"
"ေအးလကြာ"
"လခြမ္းတဲ့မွပဲ ေစာက္ဖုတ္
ဒီေလာက္လုိးလုိ႔ေကာင္းတာ ဖင္လုိးဝါသနာပါတဲ့ေကာင္က ရွိေသး"
"တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဘယ္တူမလဲကြ"
သူတုိ႔ေျပာတာ နားေထာင္ရေလေလ ဇင္ေလး
စိတ္တုိေလေလ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဝမ္းနည္းလာသည္။ ဝမ္းနည္းေတာ့ ငိုမိသည္။ ခဏေနေတာ့ သူမကုိ
ဘယ္သူအရင္လုိးမလဲဆုိကာ ျငင္းၾကျပန္သည္။ ေနာက္ဆံုး ကေလးေတြလုိ ခိခန္ေခါ့ခုတ္သည္။ မင္းဦးဆုိသည့္သူက
အရင္ဆံုးသူမဖင္ကုိ လုိးမည္။
မင္းဦးက ကတ္ေၾကးတလက္ ယူလာသည္။
သူမက လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕ကေန ႀကိဳးတုပ္ ထားသလုိ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိလည္း ႀကိဳးတုပ္ထားရာ
ေဘးတေစာင္းေလး ဒူးအေကြး လုိက္အိပ္ေနရသည္။ မင္းဦးသည္ သူမ ဖင္နားက ထမီစကုိ ဆြဲကာ ကတ္ေၾကးျဖ
င့္ ျဖတ္သည္။ ေပါက္ၿပဲကာ ျပတ္ထြက္လာေသာ ထမီစအား သူမကုိ ျပသည္။ အေပါက္ကုိ နည္းနည္းခ်ဲညပ္သည္။
ထမီစကုိ သူမအား ျပျပန္သည္။ မင္းဦးက ဖင္ကုိ ေလနဲ႔ နည္းနည္းမႈတ္သည္။ ပင္တီက်န္ေသးသည္။
မင္းဦးက ထမီအေပါက္ထဲမွ နည္းန္ညး ေပၚ ေနေသာ ဖင္သားကုိ လက္ညိဳးနဲ႔ ထိကစား သည္။ ပင္တီစကုိ
ဆြဲ၍ ကတ္ေၾကးျဖင့္ ေထာက္ခနဲ ျဖတ္လုိက္သည္။ ပင္တီစကုိ အေပၚနည္းနည္း ေအာက္နည္းနည္း ဆက္ျဖတ္သည္။
မင္းဦးက သူမဖင္ေပါက္ကို ငံု႔ၾကည့္သည္။ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ အရည္တခု ေလာင္းခ်သည္။ ထုိ႔ေနာက္
ဖင္ေပါက္တဝိႈက္သုတ္ေပးသည္။ မင္းဦးက ဖင္အုိးႀကီးကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကုိင္သည္။
ဇင္ေလးသည္ ဖင္အလုိးခံရ၍ နာရသည့္ၾကားထဲ
မင္းဦးအေျပာေၾကာင့္ ပုိနာသည္။ ထက္ေအာင္နဲ႔ မုိးႏုိင္က ေရွ ာင္ေပးေနသျဖင့္ မျမင္ရေသာ္လည္း
အနီးတြင္ေတာ့ ရွိေနလိမ့္မည္။
မုိးႏုိင္က ခပ္သြက္သြက္ေလး သူမဖင္ကုိ
ဘြတ္သည္။ လီးက နည္းနည္းပုလံုးလံုးျဖစ္မည္ ထင္သည္။ ခုနကလုိ မၾကမ္းေထာ္ဘဲ ေအးေဆးဝင္သည္။
မုိးႏုိင္က ျမန္ျမန္ဘြတ္ၿပီးေနာက္ လီးကို ခ်က္ခ်င္းဆြဲထုတ္သည္။ ခ်ည္ထားေသာ သူမလက္ေခ်ာင္းေတြေပၚ
ကြင္းတုိက္ခ်သည္။ လရည္ေတြက သူမလက္ေပၚတြင္ စီးက်ေနသည္။ သူမ လက္ကုိ တင္းတင္းဆုပ္ထားေသာ္လည္း
လရည္ေတြက စိမ့္ေနသည္။ မုိးႏုိင္ထြက္သြားေတာ့ ထက္ေအာင္ ဆုိသည့္သူ ေရာက္လာၿပီး သူမဖင္ကုိ
ဆက္ဘြတ္သည္။ မေန႔ညက ေသာက္ထားေသာ ဘီယာေၾကာင့္ ေခါင္းေတြ အရမ္းကုိက္ေနသည့္ၾကား ဖင္ကုိ
မတရား အဘြတ္ခံရေသာ ဇင္ေလးခမ်ာ ေနာက္ဆံုးႏႈန္းခ်ိလာသည္။ ထက္ေအာင္ ဖင္ကုိ လာဘြတ္ေနသည္ကုိပင္
သိပ္မခံစားခ်င္ေတာ့။
ထက္ေအာင္က သူမဖုန္းပါတ္ဝပ္ကုိ ဖြင့္ရင္းရယ္သည္။
"အားေတာင္ ကုန္ေတာ့မယ္" ဟုေျပာသည္။
ေဘာစ့္က ဖုန္းခ်သြားသည္။
"က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာတာ ၾကားလား"
မင္းဦးၿပီး မုိးႏုိင္ ဖင္ကုိ ဆက္ဘြတ္သည္။
မုိးႏုိင္ၿပီး ထက္ေအာင္ ဘြတ္သည္။ ဘြတ္ၿပီးလွ်င္လည္း လရည္ကုိ သူမပါးေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ဆက္၍
သူမကုိ လီးစုပ္ဖုိ႔လည္းေကာင္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးဖုိ႔လည္းေကာင္း လုပ္ၾကကာ သူမကုိ တပတ္နီးပါး
သမလုိက္ၾကၿပီးေနာက္ ျပန္လြတ္သည္။ ေဘာစ့္က ပါကင္အတြက္ သူမကုိ ပါစင္းတိတ္ျဖင့္ ျဖတ္ကာ
သံုးသိနး္ေပးသည္။ ေနာက္ရက္မ်ားအတြက္ ငါးသိန္းရသည္။ သူမ တကုိယ္လံုး ရစရာ မရွိသလုိ သူမကုိ
သူမ ရြံသလုိလုိပင္ ျဖစ္သြားသည္။ လူျဖစ္ခ်င္စိတ္ပင္ ေပ်ာက္သြားသည္။ အခန္းသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကာ
ဘီလီကုိ ဖက္ကာ ငုိျဖစ္သည္။
"ဒုတ္"
လီးျဖင့္ ေထာက္သည္။
"အု"
ဖင္ထဲ လီးထည့္သည္။ သူမ ေအာ္မရပါ။
နာလြန္းသျဖင့္ မ်က္ရည္ပင္ က်သည္။ မင္းဦးကေတာ့ သူမ ဘာျဖစ္ ေနသည္ကုိ မၾကည့္ပဲ ဖင္ေပါက္ထဲကုိသာ
သူ႔လီးႀကီး သိပ္ထည့္ေနသည္။ ဖင္ထဲ လီးက တစိမ့္စိမ့္ ဝင္လာသည္။ သူမ ႐ုန္းမရ။ နည္းနည္းဝင္လာၿပီး
ရပ္ေနသည္။
"ေတာ္ေတာ္ ၾကပ္တာကြ"
မင္းဦးက အားရပါးရ ေျပာသည္။ နည္းနည္းျပန္ထုတ္သည္။
ျပန္ထည့္သည္။ မင္းဦးက သူမႏုိ႔ကုိလည္း လွမ္းကုိင္သည္။ ဖင္ထဲကုိ လီးကုိ စိမ္ထားၿပီး
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိပ္သည္။ ဝိႈက္ကစားသည္။ နည္းနည္း အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ စေဆာင့္သည္။
ဇင္ေလးမွာ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်ေနသည္။ မင္းဦးကေတာ့ သတိထားမိပံုမေပၚ။ ဖင္ကုိသာ အာရံုစုိက္ေနသည္။
ဇင္ေလးမွာ လူးလွိမ့္ေနသည္။ မင္းဦးကလည္း သြင္းသည္။ လီးက ႀကီး၍လား ဖင္က တခါမွ မခံဖူး၍လား
မသိ။ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မင္းဦးကေတာ့ သူ႔လီးကုိ ဇင္ေလး ဖင္ထဲ မရမက သိပ္ထည့္ကာ
နည္းနည္းခ်င္းစီ ေဆာင့္လုိးသည္။
"ေဖလုိးမ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသဟ"
အစပုိင္းတြင္
ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲအရည္ေၾကာင့္ သိပ္မနာေသာ္လည္း နည္းန္ညး ၾကာလာေတာ့ ထုိအရည္ကုန္ လာသည္။ မင္းဦးလီးႀကီးက
ၾကမ္းရွရွ ျဖင့္ဖင္ထဲ ဝင္လုိက္ ထြက္လုိက္ ျဖစ္ေနသည္။ မင္းဦးက အုိးကုိပြတ္ လုိက္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး
ေဆာင့္လုိးလုိက္ လုပ္ေနသည္။ လုိးရင္းလ ုိးရင္း အဆံုးထိနီးပါး ဝင္လာသည္။ ၾကာလာေလ ပုိနာလာေလ
ျဖစ္ေနသည္။ သံေခ်ာင္းလုိမိ်ိဳး မာေနေသာ လီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္ အေဆာင့္ခံရသည္။
"အ အိ အု အူ ေအး ေအာ"
မင္းဦးက အသံကုိ စံုေအာင္ေအာ္ကာ
လုိးသည္။ သူခ်ည္း ညည္းေနသည္။ ဇင္ေလးမွာ ဖင္လည္းနာ စိတ္လည္းနာ ကုိယ္လည္းနာ ျဖစ္ရသည္။
"ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္
ဘြတ္ ဘြတ္"
မင္းဦးက ဇင္ေလးဖင္ကုိ အားပါးတရလုိးေနသည့္
အသံျဖစ္သည္။ မင္းဦး ျမန္သထက္ ျမန္လာသည္။ သြက္လာသည္။ ခဏေနေတာ့ သူမဖင္ထဲ ပူခနဲ ပူခနဲ
ျဖစ္သြားသည္။ မင္းဦးက သူမကုိယ္ေပၚ ေမွာက္က် လာသည္။ မင္းဦးေမာေနသည္။ သူမ ဖင္ထဲ လီးကလည္း
မခၽြတ္ေသး။ စိမ္ထားသည္။ လီးက ျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့လာာသည္။
"ဖြတ္"
သူမ ဖင္ကေန လီးကၽြတ္ထြက္သြားသည္။
(မွတ္ခ်က္ ဖင္မ်ားကုိ စိတ္ဝင္စားပါက
ကြင္းထုႏုိင္ရန္ ပံုမ်ားမ်ား တင္ေပးလုိက္သည္)
မင္းဦးသည္ တစ္႐ွဴးမ်ား ယူကာ သူမဖင္ေပါက္တြင္
ေပေနေသာ အရည္မ်ားကုိ သုတ္ေနသည္။ အရည္ မကုန္ကုန္ေအာင္ သူမကုိ ညစ္ထုတ္ခုိင္းေသးသည္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း
ဖင္အုိးကုိဖိကာ ညစ္ထုတ္သည္။ မင္းဦးထြက္သြားေတာ့ မုိးႏုိင္ဆုိသည့္သူ ဝင္လာသည္။ မုိးႏုိင္က
သူမေနာက္တြင္ ဝင္အိပ္သည္။ သူမ ခါးကုိဖက္ကာ သူမဖင္ေပါက္ထံသုိ႔ လီးကုိေထာက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
သိပ္ထည့္လာသည္။
"ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္"
"အု အု အု အု အု"
မုိးႏုိင္က သူမဖင္ကုိ ဆက္ဘြတ္သည္။
သူမကေတာ့ ဝမ္းနည္း၍ ငုိ၍သာ ေနမိသည္။
"ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္
ဘြတ္ ဘြတ္"
ဇင္ေလးတေယာက္ ငုိပင္ မငုိႏုိင္ေတာ့။
ဖင္ကလည္း နာလာသည္။ ထက္ေအာင္လီး က ပုိလည္းႀကီးသည္။ ထက္ေအာင္က ခပ္နာနာေဆာင့္ကာ ဘြတ္သည္။
ဘြတ္ခ်က္ေတြကလည္း ၾကမ္းသည္။ ေနာက္ ၿပီးသြားောတ့ လရည္ကုိ သူမ လက္ေတြေပၚ လာလြတ္ခ်ျပန္သည္။
သူမမွာ ရြံလည္းရြံ စိတ္လည္းတုိကာ ပုိဝမ္းနည္းသည္။ သံုးေယာက္သား ဖင္ကုိဘြတ္ၿပီးၿပီ ျဖစ္သျဖင့္
သူမ ေအးေဆးမည္ထင္လုိက္ေသာ္လည္း မင္းဦးတေယာက္ ေနာက္ကေန ဘယ္ခ်ိန္ ေရာက္ေနမွန္း မသိဘဲ
ဖင္ကုိ ထပ္ဘြတ္သည္။ မင္းဦးၿပီးေတာ့ မုိးႏုိင္။ မုိးႏုိင္ၿပီးေတာ့ ထက္ေအာင္ သူမဖင္ကုိ
တေယာက္ႏွစ္ခ်ီစီ ဘြတ္သည္။ သူတုိ႔ကေတာ့ တေယာက္ နွစ္ခ်ီစီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ ေျခာက္ခ်ီ
အဘြတ္ခံရသျဖင့္ မလႈပ္ႏုိင္ေတာ့။ သူမလက္မွ ႀကိဳးေတြ ေျဖေပးသည္။ ေနာက္ပုိင္း ငါးႀကိမ္လံုး
သူမလက္ေပၚ လရည္လြတ္ခ်သျဖင့္လရည္ေတြနဲ႔ စီးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနသည္။ သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ သုတ္လုိက္သည္။
မေျပာင္ပါ။ သူမလက္ထဲ ေရသန္႔ဗူးထည့္ေပးသည္။ ပါးစပ္မွ ဘုသီးကုိလည္း ဖယ္ေပးသည္။ သူမ ေရကုိ
အငမ္းမရ ေသာက္မိသည္။ သူမ ေရအလြန္ဆာေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေရနည္းနည္းေသာက္ၿပီးေတာ့ သူမ အသံထြက္ငုိသည္။
ေျခေထာက္တခုလံုးခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကုိ သူမၾကည့္သည္။ ထက္ေအာင္က လာျဖဳတ္ေပးသည္။ ႀကိဳးျဖုတ္ေတာ့လည္း
ေတာ္ေတာ္နာသည္။ ဒဏ္ရာမ်ားကုိ လက္ျဖင့္ သပ္သည္။
"ရွင္တုိ႔ ဘယ္သူေတြလဲ"
သူမ အသံေတြ တုန္ရီေနသည္။
"က်မကုိ ဘာလုိ႔ ဒီလုိလုပ္တာလဲ"
ထက္ေအာင္တုိ႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္သည္။
ထက္ေအာင္က သူမ ဟင္းဘတ္အိတ္ထဲက သူမ ဖုန္းကုိ ယူလုိက္သည္။
"ပတ္ဝပ္စ္ေျပာပါဦး"
"၉၉၈၄"
"ဘာ မင္းမွာ ကုိကုိရွိတယ္ဟုတ္လား
ကုိကုိ႔ခ်စ္ေလး လားဟားဟား မင္းအရြယ္က ကုိကုိဆုိရင္ေတာ့ ဟုိဘက္က ဘုိးေတာ္ႀကီးေနမွာ ဟားဟား"
"မင္း ေဘာ့ဖုန္းနံပါတ္ကုိ
ဘယ္လုိမွတ္ထားလဲ"
"မရွိဘူး"
"မုိက္တယ္ကြာ ကုိယ့္ေဘာစ့္ဖုန္းနံပါတ္
ကုိယ္ မွတ္မထားဘူး နံပါတ္ေတာ့သိမွာပါ"
"09200×××"
ဖုန္းဝင္သြားသည္။ တဖက္ကေဘာ့စ္ကလည္း
ကုိင္သည္။
"က် က်မကုိ သူ သတူိ႔"
"ဟုတ္တယ္ ဇင္ေလး တခါတည္း ေျပာလုိက္
မယ္ ညည္းရဲ႕ အနာဂတ္က သူတုိ႔လက္ထဲမွာ ရွိတယ္ဆုိတာပဲ သူတုိ႔က ညည္းနဲ႔ ေနရတာ အဆင္ေျပတယ္
ေကာင္းတယ္ ေျပာရင္ ညည္းကို အလုပ္ဆက္ခန္႔မယ္ သတုိ႔က ကန္႔ကြက္ရင္ေတာ့ ညည္းထုိက္နဲ႔ ညည္းကံပဲ"
"ေဘာစ့္က ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲ"
"မင္းအသက္ႀကီးၿပီ စင္တင္ဘဝကေန
မင္းကုိ ျဖဳတ္လုိက္ၿပီ ခု မင္းက ငါတုိ႔ ဟုိတယ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ မင္းဆက္ဆံရေတာ့မယ္
သူတုိ႔က လူငယ္ေလးေတြပဲ သူတုိ႔က ေဖာက္သည္အသစ္ပဲ ငါ့ေဖာက္သည္ပ်က္ေအာင္ မလုပ္နဲ႔ ကံေကာင္းပါေစ
ဇင္ေလး"
"က်မ ပုိက္ဆံဘယ္လုိ ရမလဲ"
သူမလည္း မထူးေတာ့ၿပီမုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့သည္။
"မင္း ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းရမယ္"
"ဟင္"
"မမ မမအေျခအေနကုိ မမသေဘာေပါက္ၿပီ
ထင္တယ္ေနာ္ ဟိဟိ"
"တကယ္ေတာ့ မမကုိ ဆပ္ပရိတ္လုပ္ခ်င္
တာလဲ ပါပါတယ္ မမကုိ ဒီအတုိင္း ေခၚလာၿပီး ဘြတ္လုိက္ရင္ မမစိတ္က အလုိတူ အလုိပါေလး ျဖစ္ေနမွာေလ
အဲဒါဆုိ ခုနက မမဖင္ကုိ ဘြတ္သလုိ မမ႐ုန္းေနတာေလး မမမ်က္ႏွာေလးက ဘယ္အမွတ္ရစရာ ျဖစ္မလဲ
ဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္ မမကုိ ဘြတ္ရဖုိ႔
ေဘာစ့္နဲ႔ တုိင္ပင္တာ တပတ္ေတာင္ၾကာတယ္ ေဘာစ့္က ေျပာတယ္ မမက အပ်ိဳစစ္တယ္တယ္ ပါကင္တဲ့
မမဖင္ကုိၾကည့္ေတာ့ နည္းနည္းျပားေနၿပီေလ အဲဒါနဲ႔ သင္ဇာကုိ သိတယ္ မလား သူ႔ကုိ ေခၚဘြတ္ၿပီး
အေျခအေန ေမးရတာေပါ့ သူကလည္း အာမခံတယ္ ဒါနဲ႔ မမကုိ ပါကင္ေၾကး ေပးၿပီး ဆပ္ပရိတ္လုပ္လုပ္တာ"
သူမသည္ ေခါင္းကုိက္ေနေသးသည္။ ေကာင္ေလးသံုးေယာက္က
သူမကုိ ဘြတ္မည့္အေရးကုိ ေျပာျပေနသည္။ သူမမ်က္ရည္ေတာ့ က်သည္။ ငုိလည္း မထူးေတာ့။ သူမ
ဘဝေတြက ရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ တူေလး တူမေလး ေက်ာင္းစရိတ္ရွိေသးသည္။ ေနထုိင္စားေသာက္စရိတ္
ရွိေသးသည္။ ဘဝက ကံေပးသည့္အတုိင္း သြားၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။ ကံကုိ လြန္ဆန္လုိ႔မရ။
"မမ"
"အင္"
"အင္"
"ဒီေန႔ မမဖင္ကုိ ဆက္လုိးမယ္ဆုိတာေလ"
"အမ္"
"ဟုတ္တယ္ ဆပ္ပရိတ္ေပါ့ မမရယ္"
"ၿပီးေတာ့ မမကုိ မနားခုိင္းဘူး
မမ အဝတ္ေတြ အၿမဲခၽြတ္ထားရမယ္ ခဏေန ဖင္ကုိ တခ်ီစီ လုိးၿပီးရင္ မမပါးစပ္ကုိ လုိးမယ္ ေမာင္ေလးတုိ႔
လီးရည္ေတြ သေမ်ာစရာႀကီး မမရယ္ "
ဇင္ေလးတေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ လွမ္း
အကဲခတ္လုိက္သည္။ ကားသံေတြ ဆူညံေနသည္။ တဖက္ကုိ လွမ္းျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက တုိက္ခန္းမ်ား
ျဖစ္သည္။ သူမ ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္ ေနသည္။ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိ။ ခုခ်ိန္ထြက္ ေျပးပါက အားမရွိ။
လူက ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနသည္။ မင္းဦးက သူမေျခေထာက္မွ ႀကိဳးကုိ ျဖည္ေပးသည္။ သူမကုိ
တေစာင္းတြန္းလဲွသည္။ သူမ ထမီကုိခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ သူမအုိးကုိ ပြတ္သပ္ကစားသည္။ သူမစပင္ဒါ
ကကၽြန္သလုိလုိရွိေနသည္။ မင္းဦးက ကတ္ေၾကးျဖင့္ ျဖတ္လုိက္သည္။
"အြတ္ အင့္ အြတ္ အင့္ အြတ္
အင္"
"ဘြတ္…. ဘြတ္ ….. ဘြတ္…… ဘြတ္….."
မင္းဦး သူမဖင္ကုိ တခ်က္စီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေဆာင့္လုိးသည္။ သူမ မလႈပ္ႏိႈင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။ မေန႔ညက ဘီယာေၾကာင့္ ေခါင္းေနာက္ေနသည္။
ဖင္ခ်ည္း အလုိးခံရေသာေၾကာင့္ ဖင္ေတြ က်ိန္းစပ္ေနသည္။ မင္းဦးက သူမမ်က္ႏွာကုိ ဆြဲလွည့္ကာၾကည့္ရင္း
ဖင္ကုိ တခ်က္ခ်င္းစီ ေဆာင့္လုိးေနသည္။ သူမကုိယ္က လိမ္ေနသည္။ ဖင္လုိးရေအာင္ အုိးကုိ
တဖက္ေစာင္းနိပ္ထားသည္။ မ်က္ႏွာျမင္ေအာင္ ဆြဲလွည့္ထားသည္။ တေစာင္းေန၍ ေနာက္ကေန ေဆာင့္လုိးေနသည္။
လုိးတာက မျမန္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဖင္မခံခ်င္ဘဲ ခံရေတာ့ အီဆိမ့္ေနေအာင္
နာသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မင္းဦးက သူမကုိယ္ကုိ ေမွာက္လ်က္တြန္းလဲသည္။ သူမမွ နဂိုအားမရွိသည္မုိ႔
အလြယ္ပင္ ေမွာက္က်သြားသည္။ သူမဖင္ကုိလုိးရန္ ေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ မင္းဦးက သူေပၚလုိက္ေမွာက္ခ်ကာ
ဖင္ထဲလီးအစုိက္လုိက္ အိပ္ခ်သည္။ အေပၚကေန ဖင္ကုိ တခ်က္ခ်င္းေဆာင့္သည္။
"ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္"
ဘယ္လီ လည္း ဘာမွ မတတ္ႏုိင္။ ကုိယ္လည္း
ဘယ္ေန႔ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရမည္မွန္း မသိ။
မူမူခ်ယ္သည္ သူမအေၾကာင္း ျပန္ေတြးရင္း
ဘယ္ကုိ ဆက္စပ္မိသြားသည္ မသိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားကာ ညေရာက္လာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္လုိက္သည္။
ေနာက္ေန႔ ႐ံုးသုိ႔သြားကာ အမႈမ်ားကုိ စစ္ေဆးသည္။ ဤေန႔တြင္ စစ္ေဆးရမည့္ အမႈမ်ား မရွိသျဖင့္
အမႈတြဲအေဟာင္းကုိ ျပန္လွန္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ မိန္းကေလးသာ မုဒိမ္း က်င့္ခံရသည္ မဟုတ္။ ေယာက်္ားေတြလည္း
မုဒိန္းက်င့္ခံရသည့္ အမႈတြဲ အမ်ားႀကီး ရွိသည္ကုိ သတိထားမိလုိက္ သည္။
0 comments