Tales Of The Blue Dark

ဒေါ်ခင်မိမိသည် အိမ်ထောင်မပြုတော့ဟု စိတ်ကူးထားသော်လည်း ကံကြမ္မာက သူမကို အလွတ်မပေးသဖြင့် အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ကံကောင်းပါသည်။ အိမ်ထောင်ဘက်ကောင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပါသည်။ ယောက်ျားသား ဖြစ်သူသည် မနက်လင်းသည်နဲ့ ရုံးသွားသည်။ ညနေပြန်လာသည်။ အလ္လာပ သလ္လာပ ပြောကြသည်။ နောက် အိပ်သည်။ အိမ်ကလေး သေးသေးလေးဆိုသော်လည်း အားလုံး အဆင်ပြေနေသည်။ သိပ်မကြာမတင်တွင်ပင် သူမ အံ့သြတုန်လှုပ်ရသည့် အဖြစ်အပျက်တခုနဲ့ ကြုံရသည်။ သူမ ယောက်ျားတွင် အရင်အိမ်ထောင်ဘက်နဲ့ ရထားသော သားက လာနေမည်ဆိုခြင်းပင်။

"ညီမတို့ လက်ထပ်တာ သူသဘောတူရဲ့လားကိုကိုရယ်"

"မဆိုင်ပါဘူးကွာ၊ ကလေးက ကျောင်းလာတက်တာပါ၊ သူ့အမေနဲ့ သဘောတူထားပြီးသား၊ မပူနဲ့နော်"

ယောက်ျားက သတင်းစာကို လက်က မချဘဲ ပြောသည်။ သူမတော့ နည်းနည်းစိတ်ပူသည်။ သူတို့ နယ်တွင် အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ကိုးတန်းတက်ဖို့ ယခင်ဇနီးဟောင်းနဲ့ သဘောတူညီမှုရယူကာ သူတို့သားလေး ကျော်ခန့်အောင်ကို ကျောင်းထားခြင်းဖြစ်သည်။ ယောက်ျားက သူမနဲ့ လက်ထပ်ထားသည် ဆိုသော်ြငား ဆေးပေးမီးယူ သဘောလောက်သာ လက်ထပ်ထားခြင်းဖြစ်၍ တခါတရံ အိမ်ထောင်မှုကိစ္စတွင် လစ်ဟင်းသည်ဟု ဆိုချင်သော်လည်း တင့်တောင့်တင့်တယ် နေနေရသည်မို့ ခင်မိမိ ဘာမှ မပြောသာ။ ဤသို့နဲ့ ကိုးတန်းကျောင်းသားလေး ကျော်ခန့်အောင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ကလေးကလည်း ဖအေတူ အေးအေးလေးပင် ဖြစ်သည်။ သူမကို အန်တီမေမေဟု ခေါ်သည်။ ထိုမှ သူမနည်းနည်း စိတ်ချမ်းသာသွားသည်။ ခုတလော ယောက်ျားက ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းဘူးကွာ ဆိုကာ ညည အတူအိပ်သော်လည်း ညကိစ္စက မပြီးပဲ အထားခံရလာသည်။ သူမလည်း မိန်းမသားမို့ မိန်းမဆန္ဒကလေးလည်း ဖြစ်ပေါ်မိသည်။ သူမအသက်လည်း ခုမှ ၃၈ နှစ်ထဲဝင်သည်။ ရှင်းရှင်းနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရလျှင် ကာမကိစ္စနဲ့ပတ်သက်၍ စိတ်ထက်သန်သည့် အရွယ်ဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းညလည်း ယောက်ျားက သူ့အလိုပြည့်လျှင် သူမကို ပစ်ထားတတ်ရာ သူမမှာ ယောက်ျား မရခင်တုန်းက သတိမထားမိသော်လည်း ယောက်ျားရမှ မီးမွေးပေးလိုက်သလို ဖြစ်ကာ အလိုအမင်းလိုချင်တတ်လာသည်။ အလွန်အမင်း လိုချင်တတ်လာမှ ကိုယ့်ယောက်ျားက သိပ်မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သူ ဖြစ်နေသည်။ အိပ်ယာထဲမှာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း သက်ပြင်းတွေ ခိုးခိုးချနေရသည်။ ခုဆိုပိုဆိုးလာသည်။ ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် အတူပင် အိပ်ခွင့်မပေး။ သူမမှာ တကိုယ်လုံး ယားယံနေသလို ခံစားရသည်။

ခင်မိမိ အမျိုးမျိုးစဉ်းစားသည်။ နေ့ခင်းဘက် ကောင်လေးနဲ့ သူမသာ အိမ်တွင် ကျန်ခဲ့သည်။ ကောင် လေးက တကယ့်ဖအေတူ အေးအေးလေး ဖြစ်နေ သည်။ အစပိုင်းတော့ သူမ အတင်းအဓမ္မ ဝင်လုံးဖို့ စိတ်ကူးသေးသော်လည်း အဆင်မပြေပါ။ ကောင် လေးက ငယ်သေးတော့ နားမလည်မှာ စိုးရသည်။

"သားလေး လာပါဦးကွယ် အန်တီဆွဲကြိုးလေး ဖြုတ်ပေးပါဦး"

ခင်မိမိသည် မနက်က ဆွဲကြိုးကို ပလာယာဖြင့် အတင်း အသေဖိညှပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထမီရင်ရှားလေး ဝတ်ကာ ကျော်ခန့်အောင်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ကောင်လေးက ကိုးတန်းကျောင်းသား ဆိုသော်လည်း အရပ်နည်းနည်းရှည်သည်။ ပိန်လည်း ပိန်သည်။ သူမကတော့ ဝသည်။ ဝသည်ဆိုသော်လည်း အလွန်အကျွံ ဝခြင်းမျိုးမဟုတ်ပါ။ အသက် ၃၈ နှစ်အရွယ်မိန်းမတယောက်၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန် အရွယ်အစား ရှိသည်။ လက်မောင်းတွေ ပြည့်သည်။ ခါးတွေလည်း တုတ်သည်။ ထို့အတူ အိုးကလည်း စွင့်ကားပြည့်နေသည်။ ရုပ်ရည်က အသင့်အတင့်သာ ရှိသည်။ အချောအလှကြီးထဲက မဟုတ်။

"တော်တော်ကြပ်နေတယ်"

ကျော်ခန့်အောင်က နောက်ကနေ ဖြုတ်သည်။ သူမက နည်းနည်းပုသလို ရှိရာ ကျော်ခန့်အောင် အရပ်ရှည်သည်နဲ့ ကွက်တိ ဖြစ်နေသည်။ သူမအိုးလေးနဲ့ နောက်ကို မသိမသာပွတ်သည်။

"ရအောင် ဖြုတ်ပေးပါလားကွယ်"

"ဟုတ်ကဲ့"

ကျော်ခန့်အောင် အသံက ခြောက်ကပ်နေသည်။ တံတွေးကို အားစိုက်မြိုချနေရသည်။ သူမက မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ အိုးကို နောက်နည်းနည်းပစ်ကာ ကျော်ခန့်အောင်ပေါင်နဲ့ တမင်တကာ ထိထားစေသည်။

"ဘာလေးလည်း မသိဘူး"

သူမက တမင်ကုန်းလိုက်သည်။ သူမအိုးကို ကျော်ခန့်အောင် ပေါင်ရင်းနဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိအောင် အကွက်ဆင်သည်။ ကျော်ခန့်အောင် မဆုတ်မိလိုက်။

"ရပါပြီကွာ ထားလိုက်တော့"

ဆိုကာ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြော၍ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ သူမ မသိမသာလေး ခိုးကြည့်တော့ ကျော်ခန့်အောင်က ပေါင်ရင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မသိမသာအုပ်ကာ တဖက်လှည့်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ နေ့ခင်းတွင် ကျော်ခန့်အောင် တီဗွီကြည့်နေချိန် သူမက ရှေ့တွင် သွားကာ လေးဖက်ထောက်၍ ကြမ်းတိုက်သည်။ အင်္ကျီကိုလည်း လည်ဟိုက် ဝတ်ထားသည်။ တခြားမှန်အရိပ်ထဲမှ ကျော်ခန့်အောင်က မသိမသာခိုးကြည့်တော့ ပေါင်ချင်းပွတ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။

"သား"

"ဗျာ"

"သားအဆင်ပြေရင် အန်တီကို နှိပ်ပေးပါလားကွယ်"

ခင်မိမိသည် ကျော်ခန့်အောင် ဘေးတွင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမက ပခုံးတွင် ဘော်လီကြိုးတချောင်းသာ ပါသည့် အင်္ကျီကို သေချာရွေးဝတ်လာသည်။

"နော်"

ဆံပင်ရှည်ရှည်ကို ကျောသို့ဖြန့်ချထားသည်။ သူမကိုယ်တိုင် ကျော်ခန့်အောင်လက်ကို ဆွဲ၍ ပခုံးပေါ်တင်သည်။ ကျော်ခန့်အောင် မရဲတရဲစနှိပ်သည်။ သူမက ကျော်ခန့်အောင်ကို ကျောပေးကာ နောက်နည်းနည်းစီဆုတ်သည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်တွင် ကျော်ခန့်အောင် ဆက်၍ ဆုတ်စရာ မရှိ။ သူမအိုးဖြင့် ကျော်ခန့်အောင် ခြေထောက်ကို ဖိထားသည်။ ကျော်ခန့်အောင်က အသာလေး နှိပ်သည်။

"အန်တီ့လက်မောင်းတွေကိုလည်း နှိပ်ပေးလေ"

ကျော်ခန့်အောင် တယောက် အသံတိတ်နေသည်။ သူမက ပခုံးမှ ကျော်ခန့်အောင်လက်ကို အသာယူ၍ သူမလက်မောင်းအိုးပေါ်တင်ပေးသည်။

"မောင်လေး အဲလေ သားလေးလက်က နုနေတာပဲနော်"

ကျော်ခန့်အောင်တယောက်တိတ်နေသည်။

"ရပါပြီကွယ်၊ သားလေး တီဗွီဆက်ကြည့်နေနော်၊ အန်တီအိပ်လိုက်ရင် အညောင်းပြေလောက်ပါတယ်"

ခင်မိမိက မထိတထိ စခဲ့ရပြီမို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ တံခါးကို မပိတ်ပဲထားသည်။ အကုန်လည်း ဟမထား။ ချောင်းကြည့်လောက်ရုံကလေး ဟထားသည်။ ပေါင်တဖက်ကို တဝက်လောက် မသိမသာ ဖော်ထားသည်။ ပခုံးမ ဘော်လီကြိုးကိုလည်း ဖြုတ်ချကာ လက်မောင်းနားလောက်ထားသည်။ နို့က တဝက်တပျက်ပေါ်နေသယောင် ထားက အိပ်ချင်ယောင် မျက်လုံးကို ဖွဖွလေး မှိတ်ထားလိုက်သည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ သူမ တံခါးနား ကျော်ခန့်အောင် ရောက်လာသည်။ သူမ ဆက်လက်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ ကျော်ခန့်အောင်ကကြည့်၍ အားမရသည်ထင့်။ တံခါးကို နည်းနည်းကျယ်ကျယ်ဟလိုက်သည်။ ဒါကိုလည်းသူမသိသည်။ သူမ မျက်လုံးကို မှေးမှေးလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကျော်ခန့်အောင်က သူ့ဘောင်းဘီကို အသံမထွက်အောင် အသာလေးချွတ်နေသည်။ လီးကြီးက မတ်နေသည်။ သူမ ဆက်လက်၍ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ ကျော်ခန့်အောင်က သူ့လီးကို အသာလေးဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းထုသည်။ သူမက မသိသလိုနဲ့ ပေါင်ကို လှမ်းကုတ်ရင်း မသိမသာ လေးထမီကို လှန်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်က သူမ မျက်နှာကို အကဲ့ခတ်နေသည်။ သူမက ပေါင်ကို မသိ မသာလေးလှန်ကာ ဆက်ငြိမ်သည်။ ခင်မိမိ၏ နို့သည် တလုံးတလုံးကို ကျွဲကောသီးအကြီးစားထက် ကြီးသည်။ ကိုယ်စောင်းလှည့်သလိုလိုနဲ့ နို့ကြီးကို ပြလိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေသည်။ သူမ မသိမသာလေး လွှတ်ထားသည်။ ကလေးမို့လို့လား သို့မဟုတ် ဆာနေသည်မှာ ကြာပြီမို့လား မသိ။ ကျော်ခန့်အောင်ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကြားရသည်။ သူမ သိသည်။ ကျော်ခန့်အောင် ပြီးသွားသည်။

"အင်း အဉ်း အဲ"

သူမ အိပ်ယာက နိုးသလိုလုပ်လိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင် အမြန်ပြန်ထွက်သွားသည်။ သူမ ထထိုင်ကာ တံခါးပေါက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်လေးက သူ့လရည်တွေကို တံခါးရွက်နား ပန်းချခဲ့သည်။ သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်က ခဏလေးနေလိုက်သည်။

"သား ကျော်ခန့်အောင်"

ပြန်မထူးပါ။ သူမ ဆက်ခါ ဆက်ခါခေါ်တော့ မနေနိုင်တော့သည်ထင့်။ ရောက်လာသည်။

"ဒါက ဘာတွေလဲ မသိဘူး"

ဆိုကာ တံခါးရွက်နားပေနေသော လရည်ကို သူမက လက်ညိုးဖြင့်သပ်ယူ၍ လျက်ကြည့်မလို့လုပ်လိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်က သူမလက်ကို အတင်းဆွဲသည်။

"ဘာ ဖြစ်လို့လဲ"

"ဟို ဟို ဟို"

သူမက လျက်ကြည့်မည် ထပ်လုပ်သည်။

"ဟို မ မ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့"

"နင်သိလား ဒါဘာလဲဆိုတာ"

"မ မသိ အင်း သိ သိ မသိပါဘူ။ ဟုတ်တယ် မသိဘူး"

"စားကြည့်မလို့လေ၊ နို့ဆီလားလို့"

ဘယ်လိုမှပင် မတူသော်လည်း သူမ အနီးစပ်ဆုံးပြောလိုက်ကြည့်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်က သူမကို ဝုန်းခနဲ ထဖက်သည်။

"အမေ့"

သူမ လန့်သွားသည်။ ကျော်ခန့်အောင်က ပါးတွေကို ချက်ချင်းနမ်းသည်။ သူမက ခုထိ အဝတ်မလှဲရသေးသလို နို့ကလည်း ပေါ်နေသေးသည်။ ပြီးတော့ ဝတ်ထားသည့်ထမီနွမ်းနွမ်းလေးလည်း အိုးကိုပိုပေါ်နေအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ သူမ အငိုက်မိသလိုလို တော်တော်ကြာကြာ အနမ်းခံပြီးမှ ရုန်းလိုက်သည်။

"အို မလုပ်ရဘူးလေ"

"မရဘူးဗျာ၊ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး"

"ဘာ မနေနိုင်တာလည်း မင်းက ကလေးပဲ ရှိသေးတာကို"

"ကျနော် မမကို အရမ်းလိုးချင်တယ်"

"ဘာ"

သူမ ထူပူထွက်သွားသည်။ သူမ တကယ်ထင်မထားသည့်စကားဖြစ်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်ကို တွန်းလိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်က ကြောင်၍ ရပ်နေသည်။ သူမ အခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင်က ကြောင်တောင်တောင်လေး လိုက်ဝင်လာသည်။ သူမက ကုတင်စောင်းတွင်ထိုင်၍ ငိုသည်။ ကျော်ခန့်အောင်က ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေသည်။

"အ အဖေ့ကို မမတိုင်ပါနဲ့ဗျာနော်"

ကျော်ခန့်အောင်က လက်ပိုက်၍ ပြောနေသည်။ သူမက ကျော်ခန့်အောင်ကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ကျော်ခန့်အောင် ခေါင်းကို ငုံ့ထားသည်။

"ခုန နင်ငါ့ကို ဘာပြောတယ်"

"ဘာ ဘာမှ မဟုတ်တော့ဘူး အဲ ကျနော်တောင်းပန် ဟင် တောင်းပန် အဲ မဟုတ်ပါဘူး"

ကျော်ခန့်အောင်တယောက် ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်နေသည်။ သူမက သနားသည့်ဟန်ဖြင့် ကျော်ခန့်အောင်ကို ဖက်လိုက်သည်။ ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ပေးသည်။ ကျော်ခန့်အောင်က ကြောက်နေသဖြင့် ငြိမ်နေသည်။

"မင်းဖေဖေ သိရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ"

"ဖေဖေမှ မရှိတာ"

"သား"

"ဗျာ"

"သား ဖေဖေ့ကို မပြောရင် အန်တီမေမေက သားချစ်ချင်ရင်လည်း အန်တီမေမေက ခွင့်ပြုပါတယ်"

"မမ"

ခင်မိမိတယောက် မိမိဆင်သည့် အကွက်ထဲ ဝင်လာသဖြင့် ရင်အခုန်မြန်ကာ နဂိုစိတ်ကူးထားသလို ဖြစ်မလာ။ သူမက အဖေ့သိရင် ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်နဲ့ ခြိမ်းချောက်ပြီးကာမှ အနိုင်ကျင့်ချင်သည်။ ခုတော့ သူမက ခပ်ပါပါချင် ဖြစ်နေသည်။ မတတ်နိုင်တော့။

"မမ လို့ခေါ်လိုက်တာလားကွယ်"

"ကျနော့ကို လိုးခွင့်ပေးမလားဟင်"

"ချစ်ချင်တယ်လောက်ပဲ ပြောပါလား သားရယ်"

"မရဘူးဗျာ အားမရဘူး လိုးချင်တယ် ပြီးတော့ ကျနော့ကို မောင်လို့ခေါ်ပါလားနော် မမ"

ခုခေတ်ကလေးတွေက တမျိုးဖြစ်သည်။ လိုးချင်သည့် ကိစ္စကို လိုးချင်ကြောင်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလေသည်။ သူမ နည်းနည်းခွာလိုက်တော့ ကောင်လေးကသူမကို အတင်းဖက်ကာ နမ်းသည်။ သူမ မေးကိုဆွဲ၍ နောက်ပါးကိုလည်း နမ်းသည်။ သူမက အလိုက်သင့်ကလေး နေပေးသည်။

ကျောင်ခန့်က သူမကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချစေသဖြင့် သူမအသာလှဲချသည်။ ကျော်ခန့်က သူမဘော်လီလိုလို အင်္ကျီလိုလို အဝတ်ကို ချွတ်သည်။ သူမအပေါ်ပိုင်းက ဗလာကျင်းလေး ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေးက သူမနို့နှစ်လုံးကို အောက်ကနေ ပင့်ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်သည်။ သူမက အသာလေးပင် ခံပေးကာ ကောင်လေးခေါင်းကို ပွတ်ကစားသည်။ ကောင်လေးက သူမနို့ကို အားဖြင့်ညစ်ကိုင်သည်။ သူမက ခုလို အကိုင်မခံရဖူးသဖြင့် နာသည်။ သို့သော်လည်း ကောင်လေးကို စိတ်မပျက်စေချင်ပါ။

ကျော်ခန့်က သူမနို့နှစ်လုံးကို စုပ်ရင်း နို့နှစ်လုံးကြားထဲသို့ တံတွေးများထွေးချသည်။

"အို ဘယ်လိုလုပ်တာလဲလို့"

"ခဏ"

ကျော်ခန့်က သူ့အဝတ်တွေ အကုန်မတ်တပ်ထချွတ်သည်။ ခင်မိမိတယောက် ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ကလေးလေး စိတ်တိုင်းကျ နေပေးချင်သည်။ ကျော်ခန့်လီးကြီးမြင်တော့ သူမလန့်သွားသည်။ ကလေးသာဆိုတာ နည်းနည်းနောနော်မှ မဟုတ်ဘဲကိုး။ ကောင်လေးက သူမ ဗိုက်ပေါ်ထိုင်ချသည်။ သူမနို့နှစ်လုံးကို စုကာ နို့ကြားထဲ လီးတင်သည်။ လီးကြီးက နွေးခနဲဆိုတော့ သူမ ရင်ခုန်သည်။ ကျော်ခန့်က သူမနို့နှစ်လုံးကြားကို လိုးသည်။ သူမ ပိုရင်ခုန်သွားသည်။ လူငယ်သလောက် လီးကြီးသည်။ လီးကြီးသလောက်လည်း သူမရင်ခုန်သည့် လိုးကွက်ဖြင့် သူမကို စလိုးသည်။ သူမကလည်း ကိုယ်တိုင်ပင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နို့နှစ်လုံးကို စုပေးကာ လက်ချင်းယှက်ထားပေးသည်။ ကျော်ခန့်က သူမ ဘေးတွင် လက်ထောက်ကာ နို့နှစ်လုံးကြားကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးသည်။ ကျော်ခန့်ကလည်း အားပါးအားရပင် လိုးသည်။ ကျော်ခန့်က သူမလက်ကို ဆွဲဖယ်သည်။ သူမလည်း ဖယ်ပေးသည်။ ကျော်ခန့်က ရှေ့တိုးလာသည်။

"ပါးစပ်ထဲ ဝင်တော့မယ် သူ့ဟာက"

ကျော်ခန့်က တကယ်ပဲ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပထမတော့ သူမက ပါးစပ်မဟဘဲ ထားသေးသည်။ ကျော်ခန့်က သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းထိုးသည်။ လီးကြီးက မရမက ဝင်သည်။ သူမ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။ ကျော်ခန့်က ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို အကုန်ထိုးထည့်သည်။ ပြီး သူမပါးစပ်ကို လိုးပါတော့သည်။ သူမက ခေါင်းခါ သေးသော်လည်း ကျော်ခန့်က ဂရုမစိုက်သဖြင့် ပါးစပ်ကို အလိုးခံလိုက်သည်။ ကျော်ခန့်က ပါးစပ်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လိုးသည်။ သူမက ကျော်ခန့်ဖင်ကို လှမ်းဖက်ကာ ငြိမ်ပြီး ခံပေးသည်။ တသက်နဲ့တကိုယ် ကလေးလေးက ခုလို စွမ်းဆောင်ပေးနိုင်လိမ့်မည် ထင်မထား။ ကျော်ခန့်က သူမပါးစပ်ထဲ လီးကို စိမ်ထားလေသည်။ ကျော်ခန့်က ရုတ်တရက် ဖြုတ်သည်။ ပြီးလျှင် အောက်ဆင်းသည်။ သူမထမီကို အကြမ်းပတမ်းချွတ်သည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ သူမကားပေးသည်ထက် ကျော်ခန့်က ထပ်ဆွဲကားကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းသည်။

"အူး အား ကလေး အား အား ကောင်းလိုက်တာ"

ကျော်ခန့်က သူမစောက်ဖုတ်ကို အတင်းစုပ်သည်။ ခေါင်းမဖော်စတမ်း စုပ်သည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကို မငုံ။ စောက်စေ့ကို တည့်တည့်စုပ်ကာ မလွှတ်စတမ်း စုပ်ထားသည်။ သူမလည်း အားရလွန်းသဖြင့် ကျော်ခန့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ယှက်ကာ ဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။

"ချစ်တယ် သားရယ် အရမ်းချစ်တယ် အား အား အ အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်လိုက်တာ အား"

သူမ တကယ်မနေနိုင်လောက်အောင် ကောင်လေးကို ချစ်မိပြီ ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ချစ်တယ်ဆိုတာ လိုးကြရလို့ ချစ်ကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ ခံလို့ကောင်းလို့ ချစ်ကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ သူတို့ လိုးအားသည် ၃၆၀ ဒီဂရီအထိ ရှိလိမ့်မည်။ တကယ်ပဲ ခင်မိမိမျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ကျော်ခန့်နဲ့ လိုးနိုင်ခဲ့ကြသည်။

လေးနှစ်မျှ အားရပါးရ လိုးကြပြီးသည့်နောက် ရိုးအီသွားသော ခင်မိမိတယောက် တိုင်တောအမှုဖွင့်လေသော် ကျော်ခန့်တယောက် ထောင်တန်းကျလေသည်။

No comments

စိုးထိန်သည် သူ့ဘောင်းဘီကို ထချွတ်သည်။ အတွင်းခံပဲကျန်တော့ သန်းသန်းမိုး ရှက်သလို ဖြစ်ကာ မျက်နှာလွှဲသည်။ တော်တော်လေးတော့ ဖောင်းနေသည်။ စိုးထိန်က အတွင်းခံကို တဝက်ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကတော့ သန်းသန်းမိုး ထင်ထားသည်ထက် ကြီးသည့်အပြင် ရှည်လည်း ရှည်သည်။ သန်းသန်းမိုးက တချက် ကြည့်ပြီး တခါမှ မကြည့်ဖူးသဖြင့် "အို" ဆိုကာ မျက်နှာလွှဲမိသည်။ နောက်မှ မရဲတရဲ ပြန်ချောင်းကြည့်သည်။ သူမ အကြည့်မမှားပါ။ သူမ ထင်ထားသည်ထက် အဆမတန်ကြီးသည်။ သုံးလက်မ ပိုက်လုံးလောက် ရှိမည်။ အရှည်က တထွာလောက် ရှိမည်။

"မင်း မင်းဟာက အကြီးကြီး"

သူမ နည်းနည်းဆွံ့အသွားသည်။

"မမက သေးသေးလေးလို့ ထင်တာ မလား"

"ဟင်ကွာ"

ဆိုကာ သန်းသန်းမိုးသည် လီးကို တချက်လှည့်ကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲပြန်သည်။

ပြီးတော့လည်း မရဲတရဲ ပြန်ကြည့်သည်။ လီးက တောင်နေသည်။ တောင်မည်ပေါ့လေ။ သူမ အဖုတ်ကို တစိမ့်စိမ့် လျက်ထားပြီးမှကိုး။ သန်းသန်းမိုး အေးဆေးပြန်လှည့်သည်။ လီးကို စေ့စေ့ကြည့်သည်။ ထိပ်က လှန်နေပြီ။ အက်ကွဲကြောင်းထဲတွင် စိုနေသည်။ အကြောကြီးတွေ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထနေသည်။ သူမ မရဲတရဲဖြင့် အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးက နွေးအိနေသည်။ သူမ သိသလောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် အသာလေးလုပ်ပေးသည်။

"ဒီလိုလုပ်တာ ဘာခေါ်လဲဟင်"

"ကွင်းတိုက်တယ်လို့ခေါ်တယ်မမ"

"မြန်မြန်ကြိုက်လား နှေးနှေးကြိုက်လား"

"မမ သဘောအတိုင်းလုပ်ပါ"

"စုပ်ကြည့်ချင်တယ်"

"မမ မရွံဘူးလား"

"မောင်လေး"

"ဗျာ"

"မမကို အထင်သေးလားဟင်"

"ကျနော်က ပိုချစ်တာပါဗျာ"

"အထင်သေးလားလို့ဆို"

"အို မမကလည်း ဘာလို့ အထင်သေးရမှာလဲဗျာ"

"မောင်လေး"

"ဗျာ"

"စုပ်မယ်နော်"

"အင်း"

သန်းသန်းမိုးက ပါးစပ်ဟ၍ လီးနားကပ်လိုက်သည်။ လီးက တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိပ်ကို အသာဖိလိုက်သည်။ အသာလေး ဖိစုပ်ပေးလိုက်သည်။

"ကောင်းလားဟင်"

"အရမ်းကောင်းတယ်"

"မမလေ"

"ဟုတ်"

"မောင်လေးလီးကို အရမ်းသဘောကျသွားပြီ"

သန်းသန်းမိုးက လီးကိုကိုင်ကာ ကွင်းထုရင်း ထိပ်ဖျားလေးကို စုပ်ပေးပြန်သည်။

"မမ"

"ရှင်…"

"မမကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ"

"မမလည်း မောင်လေးကို ချစ်ပါသတဲ့ရှင် သိလား"

"မမ"

"ရှင် မောင်"

"ကျနော့ကို နေ့တိုင်း လိုးခွင့်ပေးမှာလားဟင်"

"အို နေ့တိုင်းဆိုတာ ဝေးတယ် မောင်လေး အချိန်တိုင်း အချိန်တိုင်း"

"ချစ်တယ်ဗျာ မမကို"

"ဒါပေါ့"

"မမ"

"ပြောလေ မောင်"

"စုပ်ပေးပါဦးဗျာ"

"အွန်း"

သန်းသန်းမိုးသည် ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန်ဟ၍ စိုးထိန်၏ လီးကို အာခေါင်စိုက်အောင် ငုံလိုက်သည်။ ပြီးလျင် နှုတ်ခမ်းကိုပိတ်ကာ အသာထုတ်သည်။ လီးကြောကြီးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတို့ ထိလိုက်တိုင်း တုန်ခါနေသည်။ လီးက သူမပါးစပ်ထဲရောက်မှ ပိုကြီးသည် ထင်ရသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးနောက် တခါ ပြန်ငုံသည်။ ငုံထားရင်း တန်းလန်း နည်းနည်းစီတိုးကြည့်သည်။ စိုးထိန်က မမခေါင်းကို ကိုင်ချင်နေသည်။ မကိုင်ရဲပဲ ဖြစ်နေသည်။ သန်းသန်းမိုးက သိသည်။ ထို့ကြောင့် စိုးထိန်လက်ကို ယူ၍ သူမခေါင်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ စိုးထိန်က သူမထိုသို့ လုပ်ပေးလိုက်သည်နှင့် သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူ့လီးကို ထိုးထည့်သည်။ သူမလည်း ငြိမ်ကာ စိုးထိန် စိတ်ကြိုက်ထိုးထည့်စေသည်။ စိုးထိန်လီးကို ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့်ပင် ကစားပေးသည်။

"အား အ အ အား အား အ အ အ အ အား"

စိုးထိန်တယောက် မျိုးစုံအော်နေသည်။ သူမ ဆွဲထုတ်ကာ စိုးထိန်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကလေးလေးသာ ဆို ယုံပင် မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ရသည်။

"မမ"

"မောင်လေး"

"ကျနော် ပြန်လျက်တော့မယ်နော်"

သန်းသန်းမိုး ဘာမှ မပြောနိုင်ပါ။ စိုးထိန်က အသာသူမပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ချသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို လျှာ အပြားလိုက်ထားကာ အောက်ကနေ အပေါ်ကို တောက်လျှောက်လျက်တက်သည်။ မနား။

" မမစောက်ဖုတ် ပါးကုန်တော့မှာပဲ"

"မမ"

"ရှင် ရှင့်"

"ကျနော် အားမရဘူးဗျာ"

"ရှင်လေးက ဘာများ ထပ်လုပ်ချင်သေးလို့လဲကွယ်"

"မမ"

"ရှင့်ပါဆို"

"သေးကို နည်းနည်းစီပေါက်ချပေးပါလား"

"ရှင်လေးက ဘာလုပ်မလို့လဲ"

"မမသေးကို သောက်ချင်တယ်"

"အို ကြံကြီးစည်ရာ မရပါဘူး"

"လုပ်ပါ မမရယ်နော် မမအဖုတ်ကို လျက်နေရရုံနဲ့ အားမရဘူးဗျာ"

"မရပါဘူးနော်"

"လုပ်ပါ မမရယ်နော်"

စိုးထိန်က သူမစောက်ဖုတ်ကို ရှိခိုးသည်။

"တကယ်သောက်ချင်တာလားဟင်"

"တကယ်ပါ မမရယ်"

"မကောင်းပါဘူးကွယ်"

"ကျနော့ကို သနားရင် ပါးစပ်ထဲ သေးပေါက်ထည့်ပေးပါ မမရယ်နော်လို့"

သန်းသန်းမိုးတယောက် ကာမဂုဏ်ကို အစွမ်းကုန်ခံစားပစ်ချင်သော်လည်း သည်လောက်အထိတော့ မပါပါ။ သို့သော်လည်း ကလေးလေးက တကယ့်ကို တမ်းတမ်းတတဖြစ်နေပြန်သည်။

"မောင်လေး"

"ဗျာ"

"အိမ်သာထဲ သွားရအောင်"

"မမ"

"အင်"

"ကျနော် ခွေးလို လေးဖက်ထောက်သွားမယ် မမက နောက်ကလိုက်ခဲ့"

"အို"

စိုးထိန်က ပြောပြောဆိုဆိုပင် လေးဖက်ထောက်သွားသည်။ သူမက စိုးထိန်နောက်ကနေ အသာလေး လိုက်ခဲ့သည်။ လိုးပြီးလရည်ထွက်ပြီးသည်နဲ့ ပင်ပန်းကာ အနားယူသည့် လိုးခြင်းမျိုးနဲ့ဆိုရင်လည်း သည်ကောင်လေးကို သူမ စွဲလန်းတော့မည် မဟုတ်ဟု ထင်ရပါသည်။ လပြွတ်တွဲလွဲနဲ့ နောက်ကနေ ကလိကြည့်ချင်မိသည်။

"မောင်လေး ခဏ"

စိုးထိန်က လေးဖက်ထောက်သွားရင်း နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။ သန်းသန်းမိုးက စိုးထိန်ပေါင်ကြားမှ လပြွတ်ကို ခြေထောက်ဖြင့် ပင့်ကစားသည်။ လီးကြီးကတော့ မာတောင်နေသည်။ သူမက ခြေမဖြင့် ညှပ်သည်။ စိုးထိန်က ပက်လက်လှန်ပေးသည်။ လီးကြီးက မျက်နှာကြက်ကို ရန်မူနေသည်။ သူမက ခြေဖဝါးဖြင့် ပွတ်သည်။ စိုးထိန်က သူမကို ကြည့်နေသည်။ ခုထိ သူမ အပေါ်ပိုင်းပင် မချွတ်သေးပါ။ စိုးထိန် ထလာသည်။ သူမ ပေါင်ကို ဖက်သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို စုပ်သည်။ နည်းနည်းသာမာန်စုပ်ချင်းမျိုးမဟုတ်။ တခုခုကို ရလိုမှုနဲ့ စုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမအင်္ကျီကိုပင့်၍ ဆီးခုံကို လျက်သည်။ ဆီးခုံအပြည့်ပေါက်နေသော သူမစောက်မွေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်ကာ ဆွဲကစားသည်။ သူမလက်ကို ဆွဲယူ၍ ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ခိုင်းပြန်သဖြင့် သူမလည်း လုပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် စိုးထိန်သည် ထူးထူးဆန်းဆန်းပင် ပေါင်တွေကို လျက်စုပ်နမ်းပြန်သည်။ ပေါင်သားတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ စိုးထိန်သည် ဘေးတင်ပါးကို နမ်းလာသည်။ ဒူးထောက်ရင်း နည်းနည်းစီ လှည့်သွားကာ သူမဖင်အိုးကို စုပ်နမ်းသည်။ စိုးထိန် သူမနောက်သို့ ကောင်းကောင်း ရောက်သွားသည်။ သူမ၏ အိုးတလုံးကို ပွတ်သပ်၍ အိုးတလုံးကို စုပ်နမ်းသည်။ လျက်သည်။ နေရာနှံ့နေအောင် နမ်းပြီး နောက်အိုးတခြမ်း ပြောင်းသည်။

"မမ နည်းနည်းကားပေး"

၁၃ နှစ်ကလေးလေး ပြောသည်ကိုပင် သန်းသန်းမိုး နားထောင်တတ်နေပြီ။ သူမ နည်းနည်းကားလိုက်သည်။ စအိုဝတည့်တည့် စိုးထိန်၏ လျှာနွေးနွေးကြီးက လာထိသည်။

"မ အ မ အ မမ သေတော့မယ် ဘာလို့ အဲလောက်တော်ရတာလဲ စိုးထိန်ရယ်"

စအိုဝကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ဝှိုက်ကစားသည်။ လျှားဖျားဖြင့်ထိုးဖွသည်။ သူမ ဒူးတွေ ညွှတ်လာသည်။

"မမ နံရံကို လက်ထောက်ပါလား"

စိုးထိန်မပြောလည်း သူမ မခံနိုင်တော့။ နံရံကို လက်ထောက်လိုက်သည်။ စိုးထိန်က သူမ ခြေထောက်ကို သူ့စိတ်ကြိုက်စီမံခန့်ခွဲသည်။ သူမ နှစ်ပေလောက် ကားလိုက်ရသည်။

"မမ"

"အင်အင်ဟင်"

"မမဖင်ကြီးကလည်း လိုးထည့်လိုက်ရရင် ရှယ်ပဲ သိလား"

"မောင်လေး"

"ဗျာ မမ"

"မမကို အဲလို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ကွယ်"

"ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲမမ"

"မမ အရမ်းခံချင်နေပြီ၊ မမကို လိုးပေးပါတော့ကွယ်"

"မမ"

"လိုးပါတော့ကွယ်နော် လိုးပေးပါနော်"

"ကျနော် ဖင်အရင်လိုးချင်တယ်"

"မမကုန်းပြီးသားပါကွယ်လိုးပါတော့ မမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့"

"မမ"

"လိုးပါဆိုကွာ"

"ကြမ်းပြင်မှာ လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးပါလား မမ ကျနော် သိပ်မမီလို့"

"အော် အေဟုတ်သား"

သန်းသန်းမိုးမှာ အလိုးခံချင်လွန်းလှသဖြင့် ဘယ်လိုအနေအထားမှန်းတောင် မသိတော့။ ဘယ်အချိန် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ကုန်းပေးလိုက်မိမှန်းလည်း မသိတော့။ စိုးထိန်လီးကြီး ဖင်ထဲဝင်လာပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်တော့မှ နာကာ သတိဝင်လာသည်။

"အ အဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေး"

သူမက ဖင်ခံဖူးသူ မဟုတ်။ ဖင်ခံဖို့လည်း တသက်လုံး စိတ်ကူး ရှိမလာ။ လူကမူကြို လီးကတက္ကသိုလ်ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမည်။

"မမ ဖင်ကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်"

စိုးထိန်က ဖင်ဟု ပြောသော်လည်း သူမအိုးကို ပြောခြင်းဖြစ်မည်မှန်း သူမသိသည်။ ကလေးဆိုတော့အိုးကို ဖင်ဟု ခေါ်သည်ပေါ့။ ကလေးသာ ဆိုသည်။ သူမကို ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူမ ညွှတ်ညွှတ်ကျသွားသည်။ ဆောင့်ချက်က လည်းပြင်းထန်၊ အရှိန်ကလည်း ပြင်းထန် အစကလည်း အစမို့ သန်းသန်းမိုးတယောက် စအိုတော်တော် နာသွားသည်။ သို့သော်လည်း ဖင်တခါမှ မခံဖူးသဖြင့် ကောင်းလည်း ကောင်းလှသည်။ စိုးထိန် တဖတ်ဖတ်နဲ့ လိုးသည်။ သူမလည်း အော်သည်။ စိုးထိန်လည်း ကောင်းလိုက်တာ စသဖြင့် အော်သည်။

"အ အို့ အ အ အို့ အ"

သူမ ဖင်ထဲနွေးခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မသာကောင်လေး ဖင်ထဲပြီးထည့်ပုံရသည်။ သို့သော် သူမ ကျေနပ်သည်။ စိုးထိန်က ဒူးထောက်လျက် လီးကို ဖင်ထဲစိမ်ထားပြီး ဇိမ်ခံနေသည်။

"မမ"

"ဟွန်"

"ကောင်းလား"

"ဟင်အင်း ကောင်းဘူး"

"ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"သူက သူများသေးသောက်မယ်ဆိုပြီး ဖင်ချလို့"

"အဟိ ဆောတီး လာမမ အိမ်သာထဲသွားမယ်"

"အွန် ဘာလုပ်ဦးမလို့လဲ"

"ကျနော် မပြီးသေးဘူးလေ"

"အို မကောင်းပါဘူး"

"မမ"

စိုးထိန်က သူမကိုအတင်းအိမ်သာထဲခေါ်သည်။ အိမ်သာဆိုသော်လည်း ရေချိုးခန်းနဲ့တွဲလျက်ဖြစ်သည်။ စိုးထိန်က သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ကာ ပါးစပ်ဟသည်။ သူမက အသာခွကာ စောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်နဲ့တေ့လိုက်သည်။ သူမ သေးဘယ်လိုပေါက်ပေါက် မထွက်ပါ။

"မောင်လေး မမရှက်နေလို့လား မသိဘူးကွာ ဘယ်လိုမှ မထွက်ဘူး"

"အစဆိုတော့ ဒီလိုပဲ ထင်တယ်"

"နောက် အာ့ကို မပူဆာရဘူးနော် သူများ ရှက်တယ်"

"မမ ကျင့်သား မရသေးလို့ပါ"

"မမ မလုပ်တော့ဘူး အာ့ကို"

"မမ"

"အင်"

"ခုနက ဖင်လိုးတော့ မမဘယ်လိုထင်လဲဟင်"

"ဘယ်သိမလဲ"

"မမ"

"မောင်"

"မောင်လေ မမကို နည်းမျိုးစုံလိုးချင်တယ်"

"လိုးရမှာပေါ့"

"ဟို ဟိုလေ"

"ဆိုစမ်းပါဦး အလိုးပါရဂူကြီးရဲ့"

"ဟီး မမကလည်း"

ဤသို့ဖြင့် အသက်၁၃ နှစ်ကလေးလေးနဲ့ မသန်းသန်းမိုးသည် ယောက်ျား မရှိသည်နဲ့ တပြိုင်နက် အချိန်တိုင်းလိုလို ဖောက်ပြန်နေရာ စိုးထိန်အမေ သိသွားပြီးနောက် စိုးထိန်ဘဝ ရေတိမ်မနစ်ရေးအတွက် သူငယ်ချင်းအချင်းချင်း တရားစွဲခဲ့သည်။ ငွေများ တရားနိုင်ဆိုသလို အမှုကိုတော့ မသန်းသန်းမိုးနိုင်သွား သော်လည်း ဂုဏ်သိက္ခာပိုင်းအရ ရှုံးသဖြင့် သန်းသန်းမိုးတယောက်အိမ်ထဲမှ အိမ်ပြင်မထွက်တော့သည်မှာ အိမ်တွင် လူရှိ မရှိ မသေချာတော့သည့်အထိ ဖြစ်သွားလေသည်။

No comments

Tales Of The Blue Dark

ခ ခလေးငယ် ချစ်စဘွယ်

အလုပ္ျဖဳတ္ခံရျခင္း

About me

recent posts

Blog Archive

My Blog List